Frustratie op de fiets

Het lijkt allemaal nergens over te gaan. Je bent bepakt en bezakt. De racefiets heeft een onderhoudsbeurt gehad, de banden zijn opgepompt. Je kunt gaan. Heerlijk. Vrij en ongebonden op pad. Fietsen naar het zuiden van Duitsland, op bezoek bij je zoon. Het is een mooi doel. Er kon niets mis gaan.

Harry had de route uitgestippeld. Hij zou gewoon de weg volgen. Dat betekende dat hij door het

Ruhrgebied moest, wat niet bepaald inspirerend was, maar wel de kortste weg. Daarna werd het mooier. Van het ene plaatsje naar het andere.

De routeplanner gaf de route duidelijk aan, hoewel je niet kon zien of de weg al dan niet verhard was. Dat gaf af en toe enige consternatie, maar dat mocht de pret niet drukken.

En her en der was er zelfs een echt fietspad. Zo ook dat ene pad. Hij volgde het kilometers lang tot het bord “Ende.”

Hoezo einde fietspad? Bizar. Terug gaan was geen optie. Dan maar de weg op. Voorzichtig over de vluchtstrook, wat moet je anders doen? Harry vervolgde zijn weg, tot het einde van de vluchtstrook.

Hoezo einde vluchtstrook? Wat nu? De frustratie werd groter. Teruggaan was nog steeds geen optie. Dan toch maar de weg op.

En toen begon de heibel pas echt. Het veroorzaakte een file en niet zo’n klein beetje ook.

Ik zei tegen Harry: “Daar kun je toch niets aan doen?”

Hij zei: “Dat klopt misschien wel, maar leuk is het niet wanneer de automobilisten naar hun voorhoofd wijzen, alsof ik totaal gek ben geworden om op de  weg te fietsen.”

Ik begrijp dat wel, maar vroeg door: “Wat raakt je nu het meest?”

Hij antwoordde: “De onmacht dat ik het niet uit kon leggen. Dat is zo frustrerend!”

Die onmacht herken ik wel. Jij ook? Je doet je best, maar je kunt het niet uitleggen. Het wordt niet gehoord, noch verstaan of begrepen. En dan gaat dit  verhaal van Harry niet over iets wat wereldschokkend is. Tenslotte is het een fietstocht en het is gewoon vakantie. Maar toch hield het hem bezig. Met het wegredeneren of rationaliseren, los je het onderliggende issue niet op. Dat vraagt iets meer.

Moet er iets worden opgelost? Nee, integendeel. Het leven gaat toch wel door. Maar het is wel mogelijk en zeker aan te bevelen, wanneer dit soort issues zich herhalen. Elke keer heb je een nieuwe kans om iets op te lossen. En dat ervaar ik elke keer weer als buitengewoon. Voor al die situaties waarin je je niet gehoord of begrepen voelt. Daar is veel winst te behalen. Het maakt het leven gemakkelijker en mooier. Ga maar na, al die kleine of grote frustraties kosten bakken vol energie. Hoe zou het zijn, wanneer je daar grip op hebt?

Ben je nieuwsgierig? Wil je meer weten? Wil je begrijpen waar het echt over gaat en tools om het op te lossen?

Je bent altijd vanharte@welcom.nl om te sparren. Wil je het anders? Het kan!