HELP! Zo kan ik niet helpen!

Soms begrijp je er niets van. Mensen die ineens zo agressief kunnen doen. Wat moet je doen? Wat is de impact van die agressiviteit? Moet je vechten of vluchten? Valt er nog iets te bespreken? Hoe los je het op? Dat is de vraag en de grote uitdaging. Hoe transformeer je het issue, zodat het echt weg is.

In de TOPopleiding (de Kunst van Mediation & Life Coaching) reiken we mensen tools aan die verschil maken. Om in plaats van te vechten of te vluchten bij te dragen aan echte oplossingen. Dat begint wel steeds bij jezelf, maar dat is ook erg prettig, dan ben je niet afhankelijk van een ander of de omstandigheden. Dan kun je zelf iets doen!

Elke keer ben ik daar weer van onder de indruk. Neem bijvoorbeeld het verhaal van Ellen, zij werkt als verpleegkundige op de afdeling neurologie van een groot ziekenhuis. Dagelijks heeft zij te maken met emoties die soms hoog kunnen oplopen. Zo vertelde zij dit verhaal van een man die behoorlijk agressief over kwam.

JE MOET IETS DOEN!!!

“Hij schreeuwde zo hard. Zijn dochter had een ongeluk gehad en waarschijnlijk zou zij het niet overleven. Als verpleegkundige kom je dit soort reacties vaker tegen. Enerzijds heb ik er wel begrip voor, maar anderzijds ook helemaal niet. Wat denkt hij wel? Alsof ik er wat aan kan doen? Alsof we hier niet allemaal ontzettend ons best doen voor zijn dochter! Eerder zou ik hier echt door van slag zijn. In de verdediging schieten. Ook boos worden. Ook al zou ik het niet laten merken. Inwendig kook ik op dit soort momenten. Er is al zoveel stress! Ik zou de arts erbij halen of de beveiliging. Maar inmiddels heb ik geleerd dat het anders kan. De emoties van die man, hebben niets met mij te maken. Het gaat er ook niet om of ik iets moet doen. Zijn gevoel is van hem. Daar kan ik niets aan veranderen. Ik kan wel zelf iets veranderen aan mijn eigen gevoel, zodat ik toch iets kan betekenen en mijn werk goed kan doen. Met kracht, maar ook met alle begrip voor hem zei ik: “U bent ontzettend boos he?! Het mag!! Het is ok om boos te zijn!” Hij knikte en ontdooide ter plekke. Zo mooi om te zien. Zoveel liefde voor zijn kind. Wat een mooie vader. En wat een rust voor mij om te kunnen doen wat mogelijk is, zonder emotionele lading. Het gaat niet vanzelf, maar wanneer je begrijpt waar het echt over gaat, dan zie je de man in plaats van het gedrag. Dat scheelt bakken vol energie en je kunt veel beter werken. Vanuit mijn hart. Daarom heb ik voor de zorg gekozen”.

TIP!
Op 16 maart a.s. geeft Chiquita een lezing in het Etty Hillesumcentrum in Deventer. Je bent van harte welkom wanneer je meer wilt weten over hoe je uit dat machteloze gevoel wilt komen, zonder toe te geven, zonder te vluchten of te vechten. Maar wel met het effect dat je je weer vrij voelt en verbonden, met vriend en vijand. Het gevoel krijgt echt iets te kunnen bijdragen wat verschil maakt. Welkom!