Ik vertrek!

Schiphol: Een ontmoetingsplaats voor mensen die komen en gaan. Mensen uit allerlei landen. Ik kijk er naar. We gaan allemaal ergens naar toe. Wij ook. Naar Israël op bezoek bij onze dochter. Ik ben zenuwachtig. Is het land veilig op dit moment? Is mijn dochter veilig? Het zijn allemaal gedachten, ik weet het. Maar op de een of andere manier laat het mij niet los. Ik besluit me er aan over te geven en observeer. Dat bevalt me veel beter. Wanneer ik niet met mijzelf en al mijn angstige gedachten bezig ben dan is er ruimte en voel ik mij verbonden. Dan ontdek ik opnieuw dat angst in de realiteit niet bestaat. Dan kijk ik naar de mensen om mij heen. Ik ontmoet mijzelf in anderen. Ook al spreken we niet dezelfde taal, als ik goed kijk dan doen we gewoon hetzelfde. We zijn hetzelfde. In essentie is er geen verschil. Ik stap het vliegtuig in. Naast mij zit een jong gezin met een baby van, ik denk nog geen jaar. De baby en ik, we ontmoeten elkaar. We lachen en tranen van ontroering biggelen over mijn wangen. Het kan mij niets schelen. Het is zo mooi. Kinderen herinneren mij hoe te leven. In het moment, zorgeloos, speels, vol vertrouwen. Het is goed dat we gaan. Bij aankomst in Tel Aviv worden we opgewacht door een menigte mensen met ballonnen. Ik doe alsof zij er allemaal voor mij staan en voel me welkom.

“Wat er is gebeurd kun je niet veranderen. Wel wat het met je doet”. Gratis E-book download je hier.