Kennis of wijsheid?

Hoe is het toch mogelijk dat er zoveel studenten in een burn out raken tijdens hun studie. En erger nog al op de middelbare school? Welke lat leggen zij zichzelf op? Welke lat leggen anderen hen op?

En hoe los je dit op?

Zo sprak ik met Marijke, een studente aan de Universiteit. Buitengewoon intelligent. Maar ook buitengewoon onzeker. Met al die kennis los je gevoelens van onzekerheid niet op.

Zij vertelde: “Ik moet een presentatie geven. Vooraf denk ik al dat het mis gaat. Ik ben bang dat ik de woorden niet kan vinden. Dan klap ik dicht en raak ik in paniek.”

Je denkt hoe is het toch mogelijk, dat iemand met deze intelligentie bang is dat zij de woorden niet kan vinden?
Marijke is één van de velen. Buitenstaanders geven een klap op haar schouder en zeggen dat het niet erg is. Of praten haar moed in: “je kunt het!” Het helpt allemaal niet.

Het gevoel van onzekerheid blijft. En het komt elke keer weer terug. In soortgelijke situaties. Onbewust doe je steeds hetzelfde. Maar het verandert pas wanneer je bewust wordt van dat onbewuste. Dan valt het kwartje. Dan begrijp je het en kun je het anders doen.

Een keuze om te dippen of te dimmen. Denken in problemen of denken in mogelijkheden. Het is een wereld van verschil.
Marijke wilde het anders.

In een gesprek dat ik met haar had ontdekte zij waar het werkelijk om ging en hoe zij er anders naar kon kijken. Intelligentie brengt je van A naar B, wijsheid brengt je overal.

Ik kan het enkel aanreiken, Marijke doet de rest. Lees hier haar ervaring.

Hallo Chiquita,
Twee weken geleden was ik bij je voor een gesprek.
Ik wilde nog even een mailtje sturen, om te vertellen hoe fijn ik dat vond, hoe interessant ik dat vond en hoe fijn ik me nu voel. Het gesprek is nog heel recent, dus ik weet dat ik nog wel een keer weer dip, maar tot nu toe niet. De maandag na het gesprek had ik een sollicitatiegesprek en mede dankzij mijn andere blik, ging dat heel goed en niet alleen omdat ik de functie gekregen heb ;). Het voelde gewoon ook goed voor mijzelf.
Vandaag heb ik een presentatie op de universiteit voor veertig mensen en een professional. Meestal was ik daar heel zenuwachtig voor, omdat ik dan dacht: dit kan ik niet, waarom doe ik dit? Ik ben hier super slecht in. Ook al heb ik nu wel wat gezonde spanning, ben ik niet zo super zenuwachtig voor de presentatie en heb ik er zelfs zin in. Ik heb zin om weer voor een groep te staan en mezelf op dat punt te verbeteren. Dat geeft zo’n fijn en opgelucht gevoel. Heerlijk. Ik kijk wel hoe het gaat en ik doe mijn best en dat is alles.
Ik ben een stuk vrolijker, enthousiaster en eerder geïnspireerd door mensen en ik denk dat dat zeker komt doordat ik nu met een andere blik naar dingen kijk. Dus nogmaals, dank je voor het helpen om mij dat te laten zien. 

groetjes,
Marijke

Wat er is gebeurd kun je niet veranderen, wel wat het met je doet!  Bestel hier je E-book.