Lapzwansen

Winnen willen we allemaal. Ik in ieder geval wel. En zeker wanneer ik een bepaald doel voor ogen heb dan wil ik dat ook gewoon halen. Dat had ik toen ik nog actief hockeyde, dat ken ik vanuit mijn werk als advocaat, maar ik wil het nog steeds ook in mijn werk als mediator en coach. Ik wil winnen en kom daar ronduit voor uit. Hoe is dat voor jou?
Maar wat win ik wanneer ik mijn zin krijg en mijn team, mijn familie of anderen niet met mij mee willen. Ik win ook niets wanneer ik mijn zin krijg en de relatie is verstoord. Ik win pas wanneer het voor mij werkt en voor de ander. Zonder compromissen te hoeven sluiten. En dat is de kunst.

Wanneer ik het voor het zeggen heb dan is dat ook niet zo moeilijk. Ik heb ook helemaal geen probleem wanneer we met het team dezelfde kant op gaat en al helemaal niet wanneer dat in mijn tempo gebeurt. Haha, keep dreaming. In de realiteit gaat het anders. Wanneer je met meerdere mensen te maken hebt, dan is het echt een kunst om je doel te bereiken zonder compromissen te sluiten, zonder te verliezen. Wanneer je wilt winnen, dan vraagt dat oog voor je eigen belang en oog voor de belangen van anderen. En het begint allemaal bij jezelf. En dat is lastig wanneer je te maken hebt met mensen die zich niet lijken in te zetten.

Eén van de topsporters die ik begeleid zei onlangs tegen me:
“Ik baal enorm wanneer iemand zegt geen zin te hebben in de training of zich niet voor de volle honderd procent inzet. Ik heb altijd zin om te trainen. De ellende is dat anderen worden meegetrokken in deze negatieve instelling. En dat haalt het hele team naar beneden. Ik irriteer me vreselijk aan dit soort lapzwansen.”
Het is zo herkenbaar. Ook buiten de sport. Je doet je best en je zet je in voor het hele team en dan werkt er iemand niet mee. Het team is zo sterk als de zwakste schakel.

Het lijkt zo vanzelfsprekend om iemand dan maar de les te lezen of hem buiten het team te plaatsen, of hem eenvoudigweg niet meer de bal toe te spelen. En je kunt je natuurlijk ook beklagen bij de trainer/coach/manager of bij andere teamgenoten, maar het maakt geen enkel verschil. Ook al heb je de beste bedoelingen. Het is geroddel. Komt het over? Helpt het?
Mijn ervaring is dat het veel simpeler is om eerst en oprecht te kijken naar je eigen rol in het geheel. Misschien confronterend maar erg bevrijdend.

Een winnend team begint bij jezelf. En de kunst is elke keer weer om hand in eigen boezem te steken. Draag ik bij aan een winnend team wanneer ik mij beklaag bij anderen? Is mijn eigen instelling dan positief? Ben ik mijn team dan aan het bekrachtigen? En als het antwoord nee is, verzin dan iets wat wel werkt of stop met het gedrag dat in ieder geval niet bijdraagt. Scheelt bakken vol energie en het verhoogt de kans om te winnen. Trust me.