Opvang vluchtelingen splijt het land?

De kranten staan er vol van. De politieke partijen staan tegenover elkaar. Het rijk en de gemeenten zitten niet op één lijn. Groepen burgers zijn het niet met elkaar eens. Kortom het polariseert. Niets nieuws onder de zon.

Een conflict wordt gekenmerkt door standpunten ingenomen door voor- en tegenstanders. Voor je het weet kies je partij. Over en weer proberen we elkaar te overtuigen van datgene waar we gelijk over hebben. Gelijk hebben we allemaal. Ieder vanuit zijn eigen perspectief.

En zo gaat het ook in de discussies over vluchtelingen. De opvang van vluchtelingen splijt het land niet. Integendeel, dat kan helemaal niet. Het gaat om de standpunten die we erover innemen.

“Zie je niet dat dit de veiligheid in het geding brengt!”
“Begrijp je niet dat dit echt niet kan!”
“Er zijn veel zorgen, daar moet je iets aan doen”

Het gelijk over welk item dan ook geeft geen geluk. En volgens mij hebben de voor en tegenstanders dat met elkaar gemeen. Dat zij, net als ik, gewoon gelukkig willen zijn. Maar hoe bereik je dat, wanneer je je ongelukkig voelt? Wanneer je een ander niet kan bereiken?

Overweeg dat het echte probleem enkel en alleen gaat over gevoel. Gevoelens van onmacht, wantrouwen, onveiligheid. Gewoon gevoel. Gevoelens met als gemeenschappelijk kenmerk dat het ieders agenda om gelukkig te zijn, doorkruist. Herkenbaar gevoel van ons allemaal.
Wanneer het niet goed voelt ervaren we dat als een probleem. En omdat we het als een probleem ervaren, moet het worden opgelost.

Het zegt ook iets over hoe veel we om elkaar geven. Hoe erg we het vinden wanneer we verdriet of onmacht zien bij anderen. Je wilt graag helpen. We zouden het liefst de gevoelens van zorg en onmacht weg willen nemen.

Maar helaas dat kan niet. Gevoel is echt alleen van jezelf en altijd persoonlijk. Betekent dat je onverschillig zou moeten zijn. Niets moet doen?
Nee integendeel. Maar je kunt een ander pas goed helpen wanneer je ook weet wat het echte probleem is. Waar gaat het echt over? Wat communiceren we wel en wat speelt er onbewust een rol? Dat helder te krijgen is echt de kunst, maar wanneer je dat begrijpt wordt het ook simpel, dan ontstaan de oplossingen als vanzelf. Dan lukt dat ook samen. Dan hoeven we niet te vechten over wie gelijk heeft, of wat de beste manier is om iets op te lossen. Dan is dat irrelevant. Dan herinner je je weer wat er echt belangrijk is. Voor jezelf en voor anderen. Dan kun je effectief hulp bieden, daar waar nodig. Want als het stroomt is niets te veel en is alles mogelijk.