Paralympics en vrede

De Paralympics zijn afgelopen en eerlijk gezegd heb ik er niets  van gezien. Is het wel uitgezonden?

Ik vroeg het mijn man. Hij zegt: “Het is gewoon eng” “Hoezo eng?” vraag ik. Hij vervolgt: “Ik vind het eng, ik zie mensen zonder ledematen en dan vraag ik mij af wat er gebeurd is.”
Tja en dan begrijp ik hem wel weer. Hij vult het eenvoudigweg in. Je ziet niets en dan komt er een één of ander verhaal in je hoofd, waar je niet aan moet denken en je denkt er toch aan. Een pijnlijk verhaal waar je mee geconfronteerd wordt. Je vult het allemaal in. Daardoor gaan we het uit de weg. Maar we onthouden onszelf iets essentieels.

Zolang het ongemakkelijk is, is er ruis op de lijn. Je zit niet op dezelfde golflengte. Je voelt afstand.
Onze menselijke behoefte is verbinding. Ook al denken we soms van niet. Maar hoe doe je dat in zo’n situatie?  Maar vooral wie neemt initiatief?

Voor iemand met een handicap een uitdaging om een handreiking te doen naar mensen die niet weten wat zij moeten zeggen. Het eng vinden. Zo’n handreiking is gemakkelijker dan je denkt. Kijk naar kinderen hoe zij reageren wanneer zij iemand zien in een rolstoel. Authentiek is dat. Onschuldig ook. Benoemen wat het is.

Naarmate we ouder worden lijken we dat te verleren. Je wilt iemand niet confronteren of herinneren aan pijn. Maar wiens pijn probeer je daarmee te vermijden? Je eigen pijn (al dan niet veroorzaakt door de beelden in je hoofd) of die van een ander. Het wordt er niet gemakkelijker door. En je lost de pijn of het onderliggende issue er niet mee op.

Vertel wat er is. Benoem dat je begrijpt dat het er misschien vreemd uit ziet voor die ander. Overbrug de kloof. Het voorkomt dat anderen er zelf een kleur aan geven en je uit de weg gaan. En het voorkomt ook medelijden waar je niet op zit te wachten.

Voor degene zonder handicap ook een uitdaging om een handreiking te doen en deze is ook niet zo ingewikkeld. Je hoeft er niet om heen te draaien. Het is wat het is. Vraag wat je wilt vragen en deel dat je het misschien wel eng vindt. Dan overbrug je de ogenschijnlijke verschillen en kom je tot de ontdekking dat we niet zo verschillend zijn. Dat we een situatie soms ongemakkelijk vinden. Dat is alles.

In die oprechte en authentieke verbinding die dan ontstaat is er een mogelijkheid om issues te bespreken en ook echt op te lossen. Issues die ogenschijnlijk te maken hebben met een handicap. Maar niets is wat het lijkt! Nooit.

“wat er is gebeurd kun je niet veranderen, wel wat het met je doet.”

Download het ebook: Wat er is gebeurd kun je niet veranderen, wel wat het met je doet.