Verhitte discussies

De gemoederen kunnen zo maar hoog oplopen. Is het niet door de hitte zelf, dan is het door de discussies waarin we kunnen verzanden. Heel eenvoudig en ook heel erg snel. En het is heel normaal en menselijk.

Minister Blok had wel een punt toen hij zei dat we niet zo gemakkelijk contact maken met mensen die er anders uit zien, mensen die je niet kent.  Is de multiculturele samenleving dan mislukt? Of is er nog veel te ontdekken en te leren van elkaar? Het is maar hoe je er naar kijkt. Het is maar welke mening je voor waar aanneemt.

Met de feiten heeft het niet zo veel te maken. Er wonen mensen in dit land. En zoveel mensen zoveel meningen. Ook over een uitspraak van een minister. Het is gemakkelijk om elkaar aan te vallen op woorden. Alsof iemand de wijsheid in pacht heeft. Ik zou liever een vraag willen stellen, over zorgen en angsten en hoe je die kunt oplossen. Laat ik een poging wagen.

Het is wel zo prettig dat we met elkaar kunnen praten en met elkaar samenleven. Dat we contact met elkaar kunnen maken. Maar hoe doe je dat met iemand die je niet kent? Iemand wiens taal je niet spreekt,  iemand wiens cultuur je niet kent?

Het lijkt zo ingewikkeld.

Bij ons in Twente zeiden we vroeger al: “Wat de boer niet kent, dat eet hij niet”.

Oftewel:  “onbekend maakt onbemind”.

En dat is ook gemakkelijk. Dan is de wereld verdeeld en dan is het duidelijk. Je hebt wij en je hebt zij. Er is een ik en een ander.

Overweeg dat onze basisbehoefte verbinding is. Dat we het gewoon goed willen hebben samen, ook al ziet het er niet zo uit. En stel dat je je bewust zou zijn van die angst voor het onbekende.

En je zou dat kunnen veranderen? Je zou dat willen veranderen….

Wat is er dan mogelijk?

Misschien denk je nu:

“Ja maar, ik weet zeker dat ik die ander niet kan vertrouwen.”
“Die ander moet maar eerst laten zien dat hij/zij te vertrouwen is. Dan staat de deur echt wel open. Zo moeilijk ben ik niet. Sterker nog ik ben vredelievend. Maar de liefde moet wel van twee kanten komen.”

Tja, wees eerlijk. Er is altijd wel een reden. Maar hoe zou het zijn wanneer jij die eerste stap zet.
Dan leg je de verantwoordelijkheid voor het contact met iemand die jij niet kent of waar je misschien wel gewoon bang voor bent, niet meer bij een ander. En weet je? Die ander doet zeer waarschijnlijk precies het zelfde en weet ook niet hoe hij of zij de kloof naar jou kan overbruggen.

Een mooie dag om een stap te zetten. Het kan heel simpel: met een glimlach, een hallo of een dank je wel. Oprecht en gemeend vanuit het hart.

Zo maken we verbinding met elkaar. We hebben contact. Daar zijn niet zo veel woorden voor nodig, denk je wel?

En doe dat gewoon voor jezelf. Het voelt zoveel beter, dan angstig over straat te lopen. Wanneer jij straalt, geef je anderen toestemming om hetzelfde te doen. Hoe mooi is dat!