De maatschappij wordt steeds ingewikkelder lijkt het wel. De lontjes lijken korter te worden en mensen weten soms niet meer waar te beginnen en waar het eindigt.
Ik woon dicht bij de IJssel. Ik noem het mijn rivier, of zoals Liselore Gerritsen het zo mooi zei: Iedereen heeft zijn rivier en ik, ik heb de IJssel.
Ik geniet enorm van het water hoe het stroomt. Wanneer ik de pont neem dan heb ik vakantie. Zo voelt het, ook al ga ik niet met de stroom van de rivier mee. De rust in mij voel ik daar.
Wanneer je in een conflict zit of impasse. Wanneer je het gevoel hebt dat het niet meer stroomt, dan speelt er iets wat om aandacht vraagt. Hoe meer mensen er bij betrokken zijn, hoe ingewikkelder het lijkt te worden. Neem bijvoorbeeld de conflicten die zich nu afspelen op het platteland, de inrichting van de ruimte, het klimaat, energie.... hoe los je dat op? Wie moet dat doen?
Stel je geeft het landschap een stem. Bijvoorbeeld de stem van een mediator. Wat zou het zeggen? Ik verplaatste mij in het landschap en hoe ik als mediator aan deze klus zou beginnen.
Ik schreef er een stuk over op verzoek van de IJssellanders: Over de ontknoping en wat de Kleine Prins daarover te vertellen heeft.
Het Landschap aan het woord
over het Landschap als Mediator
Allereerst wil ik jullie allemaal enorm bedanken voor de eer om als mediator jullie te mogen ondersteunen in het oplossen van al die conflicten die er nu spelen rondom inrichting van de ruimte, biodiversiteit, water, woningbouw. Noem maar op. We gaan het er allemaal over hebben. We gaan de warboel ontknopen.
Maar eerst even dit. Willen jullie ook een oplossing waar jullie allemaal tevreden mee zijn? Dat is wel het fundament voor het succes. Zonder die wil trek ik aan een dood paard en heeft deze hele exercitie geen enkele zin. Ja, ik moet even streng zijn. En ik doe niet aan gepolder en compromissen waar niemand echt tevreden mee is. Dat zijn surrogaatoplossingen, die zijn niet duurzaam. Bovendien is er weinig te winnen en veel te verliezen wanneer de onderlinge strijd doorgaat.
Denk even na voor jezelf. Ieder voor zich. Stel er komt een oplossing waar jij helemaal tevreden mee bent, maar anderen zijn dat niet. Ben je dan echt tevreden? Is de strijd en dat gedoe dan over? Precies! Dan blijft het zoals het is. Dit geldt voor iedereen.
Dus hoe zou het zijn wanneer er een oplossing komt waar iedereen tevreden mee is? Sta daar even bij stil. Stilstaan is zo wie zo een hele vooruitgang, want jullie denderen graag door, alsof je een trein moet halen.
Je kunt het misschien niet voorstellen, maar stel dat dat mogelijk is. Een oplossing die werkt voor iedereen. Alle betrokkenen. Onmogelijk? Dat denk je misschien. En dat kan ik me goed voorstellen, jullie zijn al jaren bezig met elkaar. Jaren van gedoe, jaren van strijd, jaren van verspilling van energie en geld. Heeft het je goed gedaan? Ben je gelukkig en tevreden?
Laat ik dat toelichten. Stel er verandert niets, wat is dan de meest waarschijnlijke toekomst? Is het gedoe dan voorbij? Stel één van jullie wint en krijgt zijn zin. Ben je tevreden als dat verlies voor de ander betekent? Als de ander niet tevreden is, en doorgaat met de strijd, win jij dan echt? Ik weet zeker van niet. Weet je hoe dat komt? Omdat jullie om elkaar geven en begrijpen dat we elkaar nodig hebben. En dat niet alleen. We zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat vergeten we soms, dan zien we anderen niet meer. Dan luisteren we niet meer naar elkaar. Dan weten jullie het allemaal beter. Dan denk je ook te weten wat goed is voor die anderen en zelfs voor mij. Niemand die het echt weet.
Ken je het verhaal van De Kleine Prins? “On ne voit bien qu’avec le cœur, l’essentiel est invisible pour les yeux.” Alleen wat je met je hart ziet, zie je goed. Je ogen zien niet wat het belangrijkste is.
Niemand hoeft te verliezen en iedereen kan winnen. En zeg nou zelf, is de oplossing waar jij en de anderen tevreden mee zijn, echt allemaal, niet de allerbeste en mooiste oplossing? Dat is wat ik wil voor jullie en eerlijk gezegd ook voor mijzelf. Ik word er blij en gelukkig van.
Vandaar dat ik het voor de zekerheid nog een keer vraag: willen jullie een oplossing waarmee jullie allemaal tevreden zijn?
Wow! Wat fijn dat jullie instemmend knikken en dit ook willen. Daar heb je ook lef voor nodig, tenslotte weten we niet hoe het er straks allemaal uit gaat zien. Maar hiermee leggen we een fantastisch fundament voor succes. Ik heb er zin in! Samen komen we er uit. En ik stop nooit totdat we dat doel hebben bereikt. Daar kun je op rekenen. Waarom? Nou daar kan ik simpel over zijn, omdat dit over veel meer gaat dan waar jullie ruzie over maken.
