De kleren bij de Hema worden genderneutraal opgehangen. Kies wat je leuk vindt. Roze of blauw, stoer of niet stoer. Er is volop keus. Geen man, geen vrouw maar genderneutraal. Lastig om iemand aan te spreken, wanneer je iemand niet wilt beledigen, niet wil negeren, niet voor het hoofd wil stoten. Hoe doe je dat?
Ontwijk je het? Wat zou jij zeggen tegen iemand die misschien man is maar liever vrouw wil zijn of andersom. Ik ken niemand, maar ik kan me er iets bij voorstellen dat je je ongemakkelijk voelt. Je wilt niemand beledigen. Niemand kwetsen. Dan lijkt het misschien het handigste om het te ontwijken of te doen alsof het jou niets uitmaakt.
Wat mij triggert is de neutraliteit die we hiermee trachten te bereiken. Volgens mij is dat een mythe, hoe goed bedoeld ook. Een notaris, een rechter en een mediator worden allemaal geacht neutraal te zijn. Ook ouders van kinderen worden geacht hun kinderen gelijk te behandelen. Iedereen even veel. We zijn immers gelijk. En zo willen we ook behandeld worden.
Toch ontkom je er niet aan om een mening te hebben over alles en iedereen. En dat geldt ook voor de neutrale professionals. Ook al denk je van niet. Het is gewoon menselijk. Ben je voor of tegen iemand dan ben je niet meer neutraal. Dan doe je misschien wel alsof je het bent. Maar wanneer je echt naar jezelf durft te kijken, dan zou het wel eens heel anders kunnen zijn.
Hoe zou het overigens zijn wanneer je eenvoudigweg durft te zeggen, dat je het lastig vindt wanneer je een man een jurk ziet dragen. Dat je dan niet goed weet wat te zeggen. Hoe zou het zijn om daar eerlijk over te zijn. Zou dat niet een mooie opening zijn naar verbinding? Is dat niet wat we allemaal willen? Gewoon er bij horen, welke geaardheid of afkomst we ook maar hebben. Welke kleren we ook maar dragen. Gewoon mens te zijn te midden van alle andere mensen, ons soort, mijn soort.
Ik herinner me nog goed een vrouw die bij ons de mediationopleiding volgde. Zij droeg een hoofddoek. Waar ik niets op tegen heb. Integendeel. Althans dat dacht ik. Totdat ik merkte dat het mij in de weg zat. Ik wist niet eens wat het was. Maar kwam er al snel achter dat ik haar haar niet kon zien. Ik schaamde me eerlijk gezegd, maar heb haar gevraagd waarom het voor haar belangrijk was een hoofddoek te dragen. Toen legde zij mij uit dat het haar bedekt bleef omdat het iets sensueels was. Iets wat je niet laat zien in het openbaar. Ik keek naar een man in de groep, afkomstig uit hetzelfde land en cultuur. Ik vroeg hem of het waar was. Hij glimlachte en zei dat dat klopte. Haar (haar) is heel bijzonder.
Door het te vragen maakte ik contact met deze vrouw en dat contact is er nog steeds. De hoofddoek staat er niet meer tussen. Het is neutraal. Niemand hoeft te veranderen. We dragen allebei iets anders, maar hebben respect voor elkaars mening. Maar bovenal voor wie we zijn. Mens. En dat voelen we.
Hoe simpel kan het dan zijn.
Wat er is gebeurd kun je niet veranderen, wel wat het met je doet! Bestel hier je E-book.
