Ik ben toch niet gek?
Burgers moeten steeds meer zelf regelen. Mooie termen passeren de revue: zelfmanagement en cliëntparticipatie. En als het aan staatssecretaris Dekker ligt moeten burgers ook hun conflicten zelf oplossen. Gewoon meer zelf regelen en meer zelf betalen. Het zijn natuurlijk bezuinigingen. En het lijkt zo simpel, je legt de verantwoordelijkheid gewoon bij degene die een probleem heeft. Logisch toch?
Toch is het niet zo logisch, want hoe doe je dat dan? Hoe leer je dat? Wat is er voor nodig? En wat is eigenlijk het probleem?
Ik sprak van de week een man die mij vertelde over zijn ervaringen in de ambulante zorg. Het doel van de cliëntenparticipatie is dat mensen wanneer zij hulp nodig hebben, meer hun eigen netwerk inschakelen in plaats van de overheid. Goed plan.
Er lag een mooi onderzoek aan ten grondslag uitgevoerd door de universiteit, waaruit de behoefte van de betreffende cliënten bleek. Bij herhaling ging het steeds weer om de behoefte aan contact.
Ja maar, deze mensen hebben echt een probleem. Zij moeten geholpen worden, daarom moeten zij een beroep doen op hun netwerk. Maar wie bepaalt welke hulp er geboden moet worden? Wie bepaalt wat het probleem is en wat er nodig is? Wie bepaalt waar de cliënt behoefte aan heeft?
Hoe zou het zijn om dat op elkaar af te stemmen? Dan komen vraag en aanbod als vanzelf samen. Dat is pas bezuinigen! En dan heb je het meteen over effectieve hulp.
Wanneer iemand behoefte heeft aan een schouder om op uit te huilen, dan geef je toch niet ongevraagd een glas water? Dat sluit niet aan. Wanneer je een vraag stelt en aansluit op de behoefte, dan is er daadwerkelijk sprake van participatie, van samen, van verbinding, van contact. Hoe mooi is dat?!
Bij het oplossen van conflicten is dat precies hetzelfde. Mensen hebben behoefte aan contact. Machteloosheid die is ontstaan omdat je een ander niet kan bereiken, los je niet op met wetgeving, regels, digitale rechtspraak of zelfmanagement. Daar is iets anders voor nodig.
Mensen zijn niet gek. Het is hooguit niet helder in de communicatie, dan praten we langs elkaar in plaats van met elkaar. Onbewust en wellicht onbedoeld en toch doen we het.
Je kunt heel veel zelf doen, wanneer je weet hoe je dat moet doen en hoe je met elkaar in contact kan komen, echt contact. Dat leren we graag aan diegenen die dit willen leren, voor zichzelf of voor anderen.
Het begint met contact.
Doe eens gek!