Heb je de beelden van de trekkers gezien op het strand? Ik vond dat een gaaf gezicht. Ik voel de vrijheid, de ruimte, wind door je haren. Heerlijk.
Wanneer er iets verandert en het wordt je opgelegd dan raak je de boer in het hart. Wat voor de boer geldt, geldt voor ons allemaal. We willen vrij zijn. Elke keer nieuwe eisen en regelgeving waaraan je moet voldoen kunnen je teveel beperken. De emmer wordt steeds voller en uiteindelijk is er één opmerking nodig om de emmer te doen overlopen.
Gewoon menselijk. Niemand zit te wachten op regels. En toch beseffen we dat regels handig zijn. Zolang de regels ons dienen, is er ook niets aan de hand. Wanneer het omgekeerde het geval is dan slaat de stress toe.
Iedere boer heeft zijn eigen verhaal en frustratie. Net als iedere politicus en iedere burger. Hoe krijg je iets voor elkaar waar je in gelooft? Hoe doe je dat wanneer mensen niet naar je luisteren en je niet begrijpen? Vaak denken we dat we moeten vechten en strijden om het voor elkaar te krijgen. En misschien lukt het je en krijg je je zin. Ben je tevreden? Wanneer de ander het niet is? Ben je tevreden met een compromis waar je niet achter staat?
Kan het anders? Ja. Het kan. Het gaat alleen niet vanzelf. Het vraagt inzicht. Inzicht in je eigen menselijke mechanisme. Ieder voor zich. Stel je voelt je weggezet of als een crimineel behandeld? Hoe ga jij dan handelen? Hoe ga je reageren? Bereik je daarmee je doel?
Ja maar….. je hebt vast vele redenen en die herkennen we allemaal. Het maakt alleen geen verschil. We blijven hangen in een strijd die we hopen te winnen, maar voelen dat niet. Misschien komt er een schikking of iets waar we allemaal een beetje tevreden mee zijn, maar is het echt beter? Of is het gewoon wat het is en polderen we nog een tijdje door en sluiten we de ogen voor wat we niet willen zien, maar waar we wel behoefte aan hebben?
Ik geloof dat we het samen goed willen hebben. Het “goede” vinden en ontdekken lukt alleen niet wanneer we verblind zijn door emoties en denken in “goed en fout”. De boeren voelden zich door het protest weer “verbonden” met elkaar. Samen de barricades op gaan schept inderdaad een band. Tegelijkertijd is er weer een wij en een zij. Deze verbinding voelt niet iedereen. Zij voelen zich alleen en staan machteloos aan de kant. Net als de boeren zelf. Niet gehoord en gezien. Gaat het om het recht van de sterkste? Degene die de meeste stemmen heeft? Win je dan echt?
Stel dat dat onze diepste drijfveer, verbinding is. Hoe krijgen we dat dan voor elkaar? Samen, zodat we het goede kunnen doen voor elkaar en de natuur.
Het begint bij jou en bij mij. Kijk ik naar mijzelf dan constateer ik dat mijn brein niet werkt als dat van Bill Gates. Ik verlies eenvoudigweg het totale beeld. Ik kan het niet zien en heb er onvoldoende informatie voor. Toch word ik meegezogen en voel me onmachtig. Ik wil mijn stem laten horen en weet niet meer wat te zeggen. Ik voel me dom, machteloos en alleen. Ik sta aan de kant. Zou er iemand naar mij luisteren en wat zou ik dan willen zeggen?
Wanneer ik opgeef dat ik dom ben, dan voel ik mij vrij. Ik hoef niets slims te zeggen. Ik hoef niet alles te weten over wet en regelgeving en het klimaat. Ik hoef niet voor of tegen te zijn. Heerlijk relaxed! Vanuit die vrijheid voel ik mij verbonden en hoef ik niets te doen.
Ik kies er voor om dit blog te schrijven en tegen mijn klanten te zeggen: Het komt wel goed! Want als de angel er uit is ga je het zien en ontdekken. Dan maak je keuzes die kloppen met je hoofd en je hart. Dan los je problemen duurzaam op. Zonder strijd resultaten die vervullen. Samen winnen!
Wil je ook winnen? vanharte@wel-com.nl!