Het is lekker om partijdig te zijn. Het hoort ook bij het spel. Je bent voor de ene ploeg of voor een andere. En dan gedraag je daar ook naar. Het is duidelijk.
In een mediation word je als mediator geacht onpartijdig te zijn en onafhankelijk. Sommigen zeggen: Een mediator is lui, dom en dakloos.
- Lui omdat je niets hoeft te doen; de partijen kiezen de oplossing zelf.
- Dom omdat je het niet hoeft te weten; de partijen vinden zelf de oplossing.
- Dakloos omdat je geen partij kiest; je bent onpartijdig en neutraal.
Het lijkt simpel. Je zegt dat je neutraal bent, omdat dat nu eenmaal hoort bij het vak. Net als een notaris, of een rechter of de scheidsrechter in het voetbalveld.
Maar ben je ook altijd neutraal?
Denk je dat je echt neutraal bent en dat je dat ook kunt blijven?
Ik ben benieuwd hoe jij hier tegenaan kijkt, maar wat mij betreft is het een mythe.
Bewust of onbewust heb je een mening over alles. Kijk maar naar het voetballen? Met welke ploeg heb je meer of minder sympathie? Vind je het een mooie wedstrijd? Wat vind je van de tenues, de spelers, de scheidsrechters. Als je er even bij stil staat dan merk je dat je ontelbare gedachtes en meningen hebt. Het is er al voordat je er bewust over hebt nagedacht, ook al denk je van niet.
De kunst is je bewust te worden van wat er allemaal onbewust speelt. Daar is zoveel winst te behalen. Op alle fronten! Spelplezier en resultaten die vervullen. Het maakt het leven ook een stuk eenvoudiger.
Mensen weten goed wat zij willen, alleen is het soms niet helder, dan is er ruis op de lijn. Dan lukt het niet. Als mediator is het mijn taak mensen te begeleiden om die ruis op te ruimen, zodat het helder wordt. En dat vraagt allereerst van mij zelf om “mijn eigen ruis” op te ruimen. Ruis die er is, wanneer ik een mening heb over de mensen die aan tafel zitten, over de oplossing, over het proces, over alles. Dat is voelbaar, dan stagneert er iets. Dan lukt het niet goed om mensen op één golflengte te krijgen, zodat zij samen een oplossing kunnen kiezen waar iedereen JA tegen zegt. En dat is wel wat ik wil, want ik wil gewoon winnen. Het is de kunst en kracht van transformatieve mediation, die dat mogelijk maakt. Niet de één of de ander, maar de één en de ander. Zonder compromissen te sluiten of een schikking te treffen.
En daar krijg ik energie van en resultaten waar ik blij van word. Voor mij geen dikke dossiers meer, maar mooie gesprekken die echt ergens over gaan en verschil maken.
Lui, dom en dakloos? Ach het is maar hoe je er naar kijkt.