Halbe heeft gelogen. In het openbaar. Ik ken de context niet, maar hij heeft iets gezegd dat niet waar was. Hij heeft het lang voor zich gehouden. En dan komt de waarheid aan het licht.
Wanneer je als politicus geloofwaardig wilt overkomen, betrouwbaar wil zijn, tja dan werkt dit duidelijk niet. Het politieke spel bepaalt en je betaalt een hoge prijs. Je treedt af. Ik zie ook de pijn en het ongeloof dat dit echt is gebeurd. Er is niets aan te veranderen. Het enige waar je iets aan kunt doen is aan de impact daarvan en de levensles die je hieruit kunt trekken. Maar dat terzijde.
En dat is het dan. Wie volgt?
Liegen vinden we niet okay. En ik ga niet beweren dat ik het goedkeur. Wat ik wel wil zeggen is dat we opgevoed worden met leugens. De waarheid lijkt zo ingewikkeld. Al van kinds af aan. Heb jij dat koekje gepakt? Ben je te laat op school? Je hebt vast wel een excuus. Jong geleerd, oud gedaan. Wanneer je je afspraken niet bent nagekomen dan heb je vast wel een goede reden. En die heb je vast ook wanneer je een keer vreemd bent gegaan en het niet hebt verteld.
We hebben altijd excuses en heel veel redenen, om te liegen of te zwijgen als het ons zo uitkomt.
Wat maakt dat de waarheid zo ingewikkeld is om er voor uit te komen? Ieder voor zich kan die vraag beantwoorden.
Misschien ben je gewoon bang voor wat er zou kunnen gebeuren. Je bent er altijd mee weg gekomen. Dus het lijkt een goede methode. Toch? Beter een goed excuus dan verantwoordelijkheid nemen voor wat er echt is. En zo voeden we elkaar op. Een excuus of reden wordt geaccepteerd. Niet meer doen, hoor. Volgende keer op tijd zijn.
Maar hoe zou het zijn wanneer we eenvoudigweg accepteren dat we doen wat we doen? Dat we beloftes niet nakomen. Dat we “fouten” maken. Dat we het niet weten. En daar gewoon eerlijk voor uitkomen. Dat vraagt lef.
Ach, dan zouden we elkaar vergeven, denk je niet? Omdat we ons herkennen in de mens achter de politicus. Achter het gedrag dat we zo veroordelen. Dan zouden we ons herinneren dat we geen haar beter zijn, ook al denken we van wel. Dan zouden we onze eigen menselijkheid weer omarmen. En leren van de dingen die niet werken en die we anders kunnen doen. Vanuit compassie, nederigheid en dienstbaar zijn. Hoe mooi zou dat zijn?
Dan zouden we een veilig klimaat met elkaar creëren waarin er ruimte is voor de waarheid. Voor onszelf, voor wie we zijn als mensen. Verbonden met elkaar. Belangrijk voor elkaar.
Voor mij ligt daar de sleutel naar vrijheid, vrijheid om jezelf te zijn en samen te leven. En dan geloof ik er weer in.
