In de buurt van Nerja in Andalusië, stroomt een rivier, Rio Chillar. Het is er prachtig. In de zomer is het populair om de hitte van het strand te ontvluchten. Je kunt in de bedding stroomopwaarts wandelen. Op een gegeven moment wordt de bedding erg smal en gaat het riviertje door een smalle kloof. Fascinerend en indrukwekkend wat de natuur zonder moeite voor elkaar krijgt. Ik geniet daarvan.
De kloof gebruiken we ook als metafoor in relaties. Hoe overbrug jij de kloof wanneer er geen pad is, geen brug. Het lijkt of je niet kunt oversteken? Alsof er geen weg is naar de overkant. Geen mogelijkheid om de ander te bereiken. Het lijkt zo. De afstand kan gevoelsmatig oneindig zijn. We ervaren dat de ander onbereikbaar is. Dat is hoe we het zien. Hoe zou het voor de ander zijn? Zou hij jou ook onbereikbaar vinden? Zou dat kunnen? En wanneer dat het geval is, wie begint er dan met de eerste stap om de kloof te overbruggen. Wie reikt zijn hand uit naar de overkant? Je kunt wachten op de ander, maar kleine kans dat de ander beweegt. Misschien ziet hij of zij ook wel een onoverbrugbare kloof. Gelukkig hoef je niet te wachten om je hand uit te reiken. Ruzie maken in welke vorm is echt geen kunst. De kunst is wie zet de eerste stap om het op te lossen. Wie overbrugt de afstand?
Wat je zou kunnen zeggen:
Ik mis je. Ik wist niet hoe ik je moest bereiken. Ik was bang. Ik zag enkel een onoverbrugbare kloof.
Hoe zou dat zijn? Klopt het voor jou? Zet een stap! Samen door de kloof gaan is zoveel mooier dan ieder aan een kant blijven staan!
Heb je hulp nodig? Vanharte@wel-com.nl.
Download het gratis ebook: “Wat er is gebeurd kun je niet veranderen. Wel wat het met je doet!”
