De man, ik noem hem Dick, is ondernemer in hart en nieren. Samen met Kees is hij aandeelhouder van een mooi bedrijf. Ruim 40 jaar keihard gewerkt, met alle ups en downs, maar daar klaagt hij niet over. Het hoort erbij. Maar nu is de maat vol. Hij schetst zijn situatie. “Ik kan niet meer. De bank hijgt in mijn nek, de crediteuren moeten betaald worden, mijn vrouw zegt dat ik aan mezelf moet denken! Ik sta met mijn rug tegen de muur, kan geen kant meer op. Er moet een oplossing komen en die is helemaal niet zo moeilijk. Als Kees, hier tekent, dan hebben we een deal met de bank en kunnen we verder.”
Herken je dat? Het lijkt zo simpel. Er is een probleem dat opgelost moet worden. En die oplossing heb je ook bedacht. Alleen begrijp je niet dat de ander niet akkoord gaat. “Iedereen werkt mee, behalve jij!” Je voelt je afhankelijk en gevoelsmatig wordt de strop om je nek harder aangetrokken.
Ogenschijnlijk lijkt het simpel. Maar als het echt zo simpel was dan was het al opgelost.
Wat speelt er onderhuids? Wat is er niet gezegd? Waar gaat het echt over. We praten over het ontstaan van de impasse, het vollopen van de emmer en alle frustraties die spelen. We komen bij de kern.
Ik hou Dick voor dat hij in zijn paniek en stress Kees met de rug tegen de muur aan zet. Hij moet tekenen. Het wordt een machtsstrijd, een impasse die niets oplost. Langzaam valt het kwartje bij Dick. Hij zegt: “Ik wil helemaal niet dominant zijn, maar ik begrijp dat ik dat wel ben”. Ik snap het! Ik ga vanmiddag koffie drinken met Kees. Er is wel ruimte voor oplossingen die ook voor hem werken. Ik zie dat nu. Interessant!”
Zijn gezicht klaart op. Mijn dossier blijft dun. Win-win!
