Herken je dat gevoel dat de problemen zich lijken op te stapelen? Er komt steeds meer bij. De stapel wordt steeds hoger. Je neemt te veel hooi op je vork. Dat weet je wel, maar toch. Het lijkt alsof je er niets tegen kunt doen. In de drukte beklaag ik mij, voel de energie weg lopen. Ik overleef mijn baan en mijn familie. Mijn moeder keek dan zorgelijk en zei regelmatig: “Je doet veel te veel, doe eens wat minder.” Het lijkt zo simpel.
Soms deed ik dat ook en stopte met een activiteit. Daardoor ontstond er meteen ruimte. Maar bizar genoeg vulde ik die met een andere activiteit. Alles is leuk en interessant. Bovendien kun je toch geen nee zeggen wanneer iemand je iets vraagt?
Kortom altijd wel een reden om vooral te blijven doen wat je doet. Om je er vervolgens over te kunnen beklagen dat het te veel is.
Herken je dit? Het is een patroon. Een vicieuze cirkel. Je doet elke keer hetzelfde en verwacht een ander resultaat. De realiteit is dat je steeds hetzelfde doet en daarom ook steeds dezelfde resultaten krijgt. Einstein zou zeggen dat het waanzin is. En dat is het ook. Maar het is niet zo eenvoudig om deze patronen te doorbreken. Het vraagt bewustwording en inzicht. En dat komt niet vanzelf. Misschien soms toevallig, maar het kan anders en sneller. Als je dat wilt.
Ik wilde dat wel. Tenslotte knalde ik door mijn patronen steeds tegen dezelfde muren aan. De goedbedoelde adviezen van anderen hielpen niet. Totdat ik bewust werd waarom ik dat deed. Waarom zeg ik overal ja tegen, waarom durf ik geen nee te zeggen? Wat maakt dat ik de dingen zo automatisch doe?
Hoe bijzonder om te ontdekken dat ik daar waar ik dacht geen keuze te hebben, altijd een keuze heb. Ik ben vrij en heb zeggenschap over mij zelf. Niet tegen anderen, maar ook geen concessies die niet werken voor mij. Dat is de kunst en kracht van transformatieve conflictoplossing. Vrijheid, verbinding en duurzame oplossingen.
Dat betekent nu dat ik eerst nadenk voordat ik ja zeg. Is het wat mij inspireert, past het bij mij? Word ik er gelukkig van? En als dat niet het geval is, dan heeft een ander ook niets aan mij. Dan is het goed om te zeggen: Leuk dat je me vraagt, ik voel me vereerd, maar ik ga het niet doen. In vrijheid, zonder af te wijzen. Ik moet niets, ik mag en alles is mogelijk. Win-win.
Download gratis e-book:
“Wat er is gebeurd kun je niet veranderen. Wel wat het met je doet!”
En ontvang maandelijks interessante artikelen en tips over conflictoplossing en effectief communiceren.
