Uitstel, afstel of gewoon doen?
16 november 2020 
in Blogs
3 min. leestijd

Uitstel, afstel of gewoon doen?

Het was zo ontzettend gaaf om op 25 oktober in theater Odeon in Zwolle te staan met het theatercollege Opgelost!

Ik ben er nog van onder de indruk wat er mogelijk is, wanneer je je droom wilt waarmaken. Eerst het boek Opgelost en daarna het theater in.

Het ging niet zonder slag of stoot. Maar wanneer het helder is wat je wilt, is alles altijd mogelijk.

Zo was het maximaal aantal toegestane bezoekers eerst 100 (wat al minder was dan er daadwerkelijk in de zaal kan) en dat werd 30.

Wat doe je dan? Weer uitstellen?

Dat had gekund. Niemand had het mij kwalijk genomen, maar wat wordt dan de volgende keer? Komt die keer er wel?

Niets is zeker. Dat zal het ook nooit zijn.

En waarom wil ik daar staan? Waarom nu?
Misschien wel heel simpel omdat alles onzeker is en het leven zich afspeelt in het hier en nu.

Yesterday is history, tomorrow a mystery.
Today is a gift, that’s why we call it the present.

We hebben er voor gekozen om het door te laten gaan en er twee voorstellingen van te maken. Zo konden er 60 bezoekers in het theater en hoe fijn is het om dat in een ontspannen sfeer te kunnen doen.

De theaterzaal van Odeon (Zwolle) is een prachtige zaal. Ik vond het een eer om daar te staan. Het voelde alles behalve leeg en kaal. Integendeel. Het was intiem, heel bijzonder en verbindend.

Op het podium stonden we met elkaar. Stukjes film werden afgewisseld met zang en tekst. Niet professionele acteurs vertelden open en eerlijk wat er in hun leven speelde, welke actie ze ondernomen hebben en wat er daardoor in hun leven veranderde.

Ogenschijnlijk geen wereldschokkende verhalen maar tegelijkertijd een wereld van verschil wanneer het probleem opgelost is.

Zo vertelde Mariska over haar vader die zij 15 jaar niet had gezien. Haar kinderen hadden hun opa nooit ontmoet. En alles door een niet opgelost conflict tussen haar ouders, waarin zij “partij” had gekozen voor haar moeder.

Vol trots vertelde zij wat voor haar het verschil had gemaakt en dat zij weer contact heeft met haar vader die eveneens in de zaal aanwezig was. Een onvergetelijk moment.

Na afloop vroegen we de bezoekers om op te schrijven waarmee zij naar huis gingen. Ik kan je niet zeggen hoe dankbaar ik ben voor al die lieve woorden, maar meer dan dat.

Lees hieronder een greep uit de reacties.

“Ik ga mijn zoon excuses maken omdat hij in mijn ogen zijn huiswerk niet goed doet. Ik ben gewoon jaloers dat hij het makkelijk kan..”

“Ik sta er niet alleen voor”

“Ik ben je zeer dankbaar voor deze ervaring. Ik neem liefde en vriendschap mee”

“Een prachtige combi van drama, info/kennis en muziek. De kern en verbindende boodschap kwam glashelder over. Ik heb een traantje weggepinkt”

“Wat een ontroerend mooie voorstelling”

“Respect voor je moed voor deze mooie intieme voorstelling…… ik ga mijn oudste broer bellen”

“Als vader heb ik mijn dochter na al die jaren teruggevonden. Dank voor al het gepresteerde moois. Ik hou heel veel van haar en nu ook een beetje van jullie. Dank!”

“Ik ga mijn vriend bellen”

“Ik sta zelf aan het roer van mijn leven en met mezelf als kapitein kan ik elke zee bevaren”

“Zelfliefde is key. Bedankt dat je met deze voorstelling dat zo mooi helder maakt.”

“Ga hier vooral mee door! Iedereen moet dit weten, #iedereengelukkig.”

“Wow, wat een indrukwekkende voorstelling was dit! Wat ik meeneem: een betere wereld begint bij jezelf”

“Ik zal mijn vrouw vaker vragen wat haar beweegt, wat haar wensen en gevoelens zijn. Ik zal vaker uit mijzelf sorry zeggen.”

“Ik wil sorry zeggen tegen mijn man, dat ik mijn rotgevoel over ‘dat er niet naar mij geluisterd wordt en ik er niet toe doe’ bij hem neerleg en zo mijn wil aan hem wil opleggen.”

“Leuke en leerzame voorstelling! Op naar een landelijke tour!”

Het is stil in mij wanneer ik deze reacties lees. Meestal houd ik dit voor mezelf, maar het is tijd om te delen en meer zichtbaar te maken waar we voor staan. Het is waar het allemaal om te doen was en blijft. Dit zijn al mijn redenen.

Ik dacht één keer in het theater zal wel genoeg zijn, maar nee hoor. Het smaakt naar meer. De plannen voor de tour worden al gemaakt. De contacten zijn gelegd in Haarlem, Amsterdam, Amersfoort en Den Bosch. Het format werkt.

Mijn dank gaat uit naar the crew en cast: Anita Walraven, Michiel Buursen, Miranda Kruse, Emma van Loon, Fokke Baarssen, Sandra Hovinga, Twan Blokhuis, Menno Beijer, Yvette Welmerink, Mariska Meijboom en al diegenen die hebben meegewerkt achter de schermen en bij het tot stand komen van dit theatercollege. Het is goud om dit samen te kunnen realiseren.

Je hebt een ander niet nodig om verschil te kunnen maken. Eén lid van een gezin of familie kan die eerste stap zetten. Eén iemand in een organisatie hoeft maar op te staan en te zeggen het anders te willen. Iedereen kan diegene zijn. Het begint bij mij, het begint bij jou. Niet omdat het moet, wel omdat het mogelijk is, wanneer je dat wilt. En dat hoef je niet alleen te doen.

Waar nodig helpen we je er graag bij. Voor die eerste stap, wetende dat ook jij dit kunt!
Zo maken we samen een wereld van verschil. Stap voor stap, wetende dat elke stap telt en er toe doet. Omdat jij er toe doet en wij met elkaar.

Op vrijheid, verbinding en oplossingen waar we echt tevreden mee zijn.

Over de schrijver
Wat er is gebeurd kun je niet veranderen, wel wat het met je doet.Shit happens. Vaak denken we dat je er mee moet leren leven. Het is niet anders. Ik dacht dat ook.Totdat ik ontdekte dat je de impact van een gebeurtenis kan oplossen naar volle tevredenheid, vrij en verbonden.Wanneer je het anders wilt, dan kan het ook anders.
Reactie plaatsen