Herken jij dat? Je maakt zelf een afspraak, maar als puntje bij paaltje komt heb je vele redenen en argumenten om niet te gaan. Te druk, te veel, te warm, etc.
Zo herinner ik mij dat ik weer naar een vergadering “moest”. Ik had er geen zin in, weer alle standpunten die we hebben met elkaar uitwisselen. Waar leidt het toe? Wat moet of zal ik zeggen om het transformatieve gedachtegoed onder de aandacht te brengen? Een overleg waar ik mij vaak niet gehoord voelde. Had niets met anderen te maken, maar alles met mijzelf. Hoe ik er in stond. Vaak machteloos wanneer wij als mediators proberen compromissen te sluiten, één standpunt willen innemen over bepaalde kwesties als borging van kwaliteit. Alsof er een bepaalde manier is. Alsof kwaliteit echt te meten is, en wie of wat bepaalt de kwaliteit. Ik zag ook de worsteling van anderen. Vroeg me vaak af of zij zich ook machteloos voelden, of dat zij het misschien ook wel als een verplicht nummer zagen. Iets waar je bij moet zijn om niets te missen. Zou ik de enige zijn?
Maar ik wilde toch gaan. Uiteindelijk ben ik ook maar een gewoon mens, die er graag bij wil horen, maar ook wil bijdragen. Dus ik zuchtte en uitte dat tegen een bevriende collega, die tegen mij zei: “Weet je, je bent vrouw. Het is genoeg!’ Meer hoeft niet. Je hoeft niets te zeggen, niets te kunnen, niets te weten, niets te doen, niemand te overtuigen.” Ik liet het op mij inwerken. Hoef ik echt niets? Wow! Ik werd mij langzamerhand weer bewust van de vrijheid in mijzelf. Ik voelde weer dat ik een keuze had. Ik werd er blij van. Het raakt gelijk de kern van het mediatorschap. Mensen weten zelf wat goed is voor hen. Je hoeft het niet op te lossen. Het enige wat je hoeft te doen is de angel er uit te halen, dat is de kunst van mediation, maar dan begrijpt iedereen het weer. En dat begint ook hier gewoon weer bij mezelf. Ik ben vrouw. Ik hoef niets te bewijzen, zelfs niet de kracht en effect van transformatieve mediation en alles wat dat anderen brengt. Ik hoef helemaal niets. Ik ben vrouw. Het is genoeg. En eerlijk gezegd heb ik daar mijn handen al aan vol. Haha. Met een geleende jurk van mijn zus ging ik naar de vergadering. Want ja natuurlijk wilde ik gaan. Ik had het afgesproken. Ik voelde me vrij en gek genoeg voor het eerst sinds lange tijd weer echt samen met mijn vakgenoten, mensen net als ik. Die allemaal hun best doen, vanuit hun eigen inzichten. Ik voelde verbinding. Ik werd gezien en voelde mij gehoord. Hoe anders kan het er uit zien, wanneer je beseft waar het echt over gaat. Mijn eigen angst. Nergens voor nodig! Maar ja, je snapt het pas als je het door hebt 🙂
Wil je ook vrijheid en verbinding voor jezelf en anderen? Aan het stuur van je eigen leven en toch win-win?
TOPleiding transformatieve mediation & life coaching start 3 en 4 september.
Gratis informatie-avond op 20 juli of 10 augustus: aanmelden kan hier.