Ik sta in de rij om het vliegtuig in te stappen. Om mij heen families met kinderen. Het is spannend voor velen. Misschien wel de eerste keer samen op reis met een vliegtuig. Ik herinner mijn eerste keer. Doodeng vond ik het en tegelijkertijd ook een groot avontuur. Ouders proberen hun kinderen in het gareel te houden. De één gaat dat duidelijk beter af dan de ander. “Mama ik kan toch wel zeker mijn eigen kamer uitkiezen straks?” Mama zegt: “Nee, dat bepalen wij. Kinderen zijn kinderen!” Kennelijk heeft ze geen zin in gedoe en geruzie over kamers. Wie wel? Ik zie hun dochter verbouwereerd kijken. Hoezo heb ik geen inbreng, waarom wil jij het altijd bepalen. Ze zegt het niet, maar ik vermoed dat er zoiets achter zit. Ze begint te zeuren en te jengelen. Papa probeert het enigszins te zussen en mama heeft duidelijk spijt van haar opmerking en zegt tegen haar man: “Nou ja, we zien zo wel even, want ik weet toch wel dat zij haar zin krijgt”. Zij lacht, niet echt van harte, maar zij realiseert zich denk ik ook dat kinderen haarfijn weten hoe zij hun zin moeten krijgen. Ouders proberen van alles, willen het graag goed doen. Hoe houd je een leuke relatie met je kinderen zonder dat je hoeft toe te geven, zonder dat je een strijd hoeft te voeren. Tja, het is de kunst en elke keer weer een uitdaging.
Kinderen of volwassenen? Het lijkt alsof we zo verschillend zijn, maar als je goed kijkt herken je jezelf misschien ook wel in een kind. Wat doe jij wanneer je je zin niet krijgt, wanneer het niet gaat zoals je het had bedacht? Ga je zeuren, drammen, overtuigen, klagen, ach er zijn zoveel vormen. Ik (her)ken ze allemaal. Het lijkt misschien alsof wij volwassenen zo anders zijn. Wij weten beter, maar is dat ook zo? Als het om oorlog gaat, dan gooien we een bom als het niet gaat zoals we het bedacht hebben. En natuurlijk hebben we altijd een goede reden. Niet te vergelijken? Ach in de kern gaat het gewoon om gewoon menselijk gedrag. Niets mis, gewoon mensen. De een wat jonger, de ander wat ouder. De vormen zijn iets anders. Meer is het niet.
De kunst is het op te lossen, daar waar je geen vrede, vrijheid of verbinding ervaart. Zonder dat de ander moet doen wat jij wilt. En zonder dat jij hoeft toe te geven.
Dat is win-win!
Wil je ook vrijheid en verbinding voor jezelf en anderen? Aan het stuur van je eigen leven en toch win-win?
TOPleiding transformatieve mediation & life coaching start 3 en 4 september.
Gratis informatie-avond op 20 juli of 10 augustus: aanmelden kan hier.