Ik geloof dat één van mijn minder goede eigenschappen ongeduld is. Ook in mediation of coachgesprekken. In mijn hoofd weet ik de oplossing al: “zeg gewoon even sorry tegen elkaar, dan kunnen we verder.” Maar als ik ongeduldig ben dat heeft dat een averechts effect. Eerlijk gezegd duurt het alleen maar langer.
Ieder mens heeft zijn eigen proces. Het is ook wel gek dat ruzies eindeloos kunnen duren en dat de oplossing dan het liefst in een heel korte tijd gevonden moet worden. Ik zie het bij mijn klanten: “het heeft nu lang genoeg geduurd, er moet een oplossing komen!” En ieder voor zich heeft ook een oplossing in gedachten. Het is of dit….. of dat. Meer keuzes zijn er niet.
En het mooie van (transformatieve) conflictoplossing is juist dat alles mogelijk is, dat er zoveel oplossingen zijn die passen. Alleen om daar te komen zal toch eerst de angel er uit moeten. Het moet helder zijn wat het echte probleem is. Wanneer de angel er uit is, dan voelen mensen zich weer vrij en tegelijkertijd verbonden. Dan kun je voorbij je eigen belang het gezamenlijk belang zien. Dan weet je weer dat de beste oplossing die oplossing is die werkt voor jou en de ander.
Is de angel er uit, dan zien mensen alle mogelijkheden. Dan verschijnen de oplossingen als vanzelf. Oplossingen waarmee iedereen tevreden is. Geen compromis of schikking, maar echte en duurzame oplossingen. Dat maakt het vak zo ongelofelijk gaaf en vervullend om te doen. Van mij vraagt het elke keer opnieuw om geduld te hebben, te vertrouwen op het zelfoplossend vermogen van mensen en met hen het proces aan te gaan. Te vertrouwen op mijzelf en niet te snel naar de oplossing willen, want dat maakt geen enkel verschil. Pas dan ben ik effectief en win ik heel veel tijd. Ook dat is win-win.
