Docenten die bedreigd worden door leerlingen of hun ouders. Scheidsrechters die hun leven niet zeker zijn op het voetbalveld. Deze week was het uitgebreid in het nieuws.
We kunnen vele voorbeelden geven en het met elkaar eens zijn dat dit toch echt niet kan. Dat mensen zich moeten gedragen en het spel met plezier moeten spelen, precies zoals het bedoeld is. Dat kinderen leven in een land waar ze naar school kunnen gaan en de mogelijkheid hebben om te leren.
En toch? Ik weet niet hoe het bij jou is, maar het maakt de realiteit niets uit wat ik er van vind.
Het gebeurt en dat is zeker.
Ik heb de wijsheid niet in pacht, maar in mijn beleving is er zoveel meer aan de hand dan we op het eerste gezicht denken en kunnen zien.
Gemakkelijk is het natuurlijk om mensen te veroordelen voor iets wat mij niet bevalt.
Leerlingen die de leraar bedreigen omdat zij vinden dat ze een voldoende hadden moeten hebben. Voetballers die een scheidsrechter bedreigen omdat ze het niet eens zijn met de beslissing.
Wat maakt dat een leerling zo bang is voor een onvoldoende?
Wat maakt dat een leraar bang is voor de leerling of de ouders van de leerling?
Wat maakt dat een schoolbestuur bang is voor minder geld wanneer er minder leerlingen komen?
Ach zo kan ik nog wel even doorgaan. Herken je het gevoel dat je aan het overleven bent?
Wanneer emoties opspelen dan is het zo gemakkelijk om het te dumpen bij een ander. Het voelt niet goed en de ander moet het oplossen. Tenslotte ligt daar de oorzaak, toch? Maar ben je tevreden? Lost het iets op?
Niet is wat het lijkt.
Emoties zijn er niet voor niets. Het is een signaal, maar begrijpen we de signalen wel?
Een voldoende voelt goed, een onvoldoende niet.
In het spel dat er gespeeld wordt op school weet je dat je voldoendes en onvoldoendes kan halen.
Net als op het voetbalveld. Je kunt scoren en je kunt naast schieten. Je kunt winnen of verliezen. Winnen voelt goed, verliezen is not done.
Ik hoop dat je een beetje de overeenkomst ziet. Dit kunnen we doortrekken in de hele maatschappij. Zelfs de discussie over een burka of sinterklaas.
Het probleem is gevoel. En daar ben je alleen zelf verantwoordelijk voor. Ook al is een ander de trigger, ook al heeft een ander iets gedaan of gezegd waar je het niet mee eens bent. Je gevoel is echt alleen van jou.
Goed nieuws want daar heb je zeggenschap over, ook al denk je van niet.
Hoe zou de wereld er uit zien, wanneer jij je eigen emoties begrijpt? Hoe zou het zijn wanneer je zelf in staat bent om dat op te lossen, zonder strijd en met rust, ontspanning en plezier? Hoe zou dat zijn? Voor jou als speler, scheidsrechter, docent, leerling, man, vrouw, jong of oud….Hoe zou dat zijn voor al die anderen met wie jij wil spelen/leren/werken/leven?
Daar vind je de echte win-win, vrijheid en verbinding! En voor minder ga ik niet.
