Soms kom je zomaar iets tegen wat meteen een herinnering oproept, zoals deze reclame-uiting in Amsterdam.
Geen punt.
Ik moest er om lachen. Het deed me denken aan één van mijn klanten. Een vrouw van rond de 40. Een doorgewinterde onderneemster, die geheel was vastgelopen in een relatie met haar zakenpartner.
Ze had er last van, maar was er ook helemaal klaar mee. Heel vastbesloten zei ze dat tegen me:
"Ik ben er klaar mee. Punt uit!"
En daarmee had zij haar standpunt duidelijk ingenomen. Geen beweging meer in te krijgen. Zo leek het tenminste. Ik voelde de weerstand, zag haar strijdlust en geen enkele bereidheid om ook maar iets toe te geven.
Herkenbaar, ook voor mij. Heel gemakkelijk voor mij om dan geen moeite meer te doen. Waarom zou ik? De wedstrijd is gespeeld. Iedereen heeft verloren, wat doet het er toe? Morgen nieuwe dag.
Het is alleen niet wat ik wil. Niet voor mezelf, niet voor haar. Ik wil oplossingen waar je tevreden mee bent, een oplossing die je bevrijdt van al het gedoe. Een oplossing die echt klopt, waardoor je verder kunt, zonder ballast, zonder compromissen, zonder strijd.
Begrijpen doe ik het zeker. Het lijkt ook voor de hand te liggen. Werkt het niet in je relatie, dan zet je er gewoon een punt achter. Zeker als je al van alles hebt geprobeerd. Zeker als je geen uitweg ziet. Zeker wanneer je genoeg hebt van de strijd en er doodmoe van wordt. Zeker wanneer je wel wat beters te doen hebt. etc.
Met die punt denk je dat je er van af bent. Misschien van de relatie, maar is het ook opgelost?
Ben je tevreden?
Een komma
Ik herinner me dat ik naar haar keek en zei dat ik haar begreep. Maar dat ik dacht dat ze beter af zou zijn met een "komma".
Ze keek mij boos aan. Wat begreep ik niet aan haar "punt"? Ik geef niet snel op en ging gewoon door. Langzamerhand besefte zij dat het conflict met haar zakenpartner niet klaar en opgelost was. Ze was bereid de "punt" te veranderen in een "komma". En zo konden we samen verder naar de angel.
Toen het kwartje viel, viel alles op zijn plek. Ineens begreep zij het. De weg was vrij om te werken naar een oplossing waar zij helemaal tevreden mee was. Dankzij die ene komma. Dankzij het lef om niet te stoppen. Van haar, maar ook van mij:)
Ik denk nog steeds met een glimlach aan die situatie.
En jij?
Herken je dit? Heb jij wel eens ergens een punt achter gezet?
Was je tevreden of sluimert er nog iets?
Ik ben benieuwd. Wat het ook is, alles is helemaal ok.
Er is altijd een oplossing, voorbij dat ene punt! Ook al zie je het niet.
Als je het kunt dromen kun je het waarmaken.
Dream big!
