Een regenboogcoalitie (VVD, CDA, D66 en GroenLinks) klonk mij als muziek in de oren. Tenslotte zijn wij ook een regenboog land. Veel verschillende culturen, talen, religies, meningen, kleuren, mannen, vrouwen, families. Zoveel diversiteit op zo’n klein stukje aarde. Dat is de realiteit, dat is hoe het is. En naar mijn stellige overtuiging is dat geen probleem. Eenvoudigweg omdat dat de realiteit is. Hoe je daar mee omgaat is aan ieder van ons. Dat kan niemand bepalen, dat kleur je zelf in.
De poging van VVD, CDA, D66 en GroenLinks om een regenboogcoalitie te vormen is mislukt. Volgens informateur Schippers was migratie de drempel die te hoog was.
Jesse Klaver zegt: “aan beide kanten van de kloof staan partijen en we zijn er niet in geslaagd nader tot elkaar te komen.”
Verschillen van meningen overbrug je helaas niet door onderhandelingen te voeren, compromissen te sluiten en veel water bij de wijn te doen. Dat voelt niet goed. Toch hebben we de neiging om dat steeds weer op diezelfde manier te doen.
Einstein zei ooit: “Het is waanzin om steeds hetzelfde te doen en een ander resultaat te verwachten.”
Wanneer je een bepaald standpunt hebt ingenomen over welk item dan ook, dan loop je het risico dat een ander het niet met je eens is. En dat weet je ook wel, maar wat je meestal niet door hebt is dat je jezelf vastzet. En dat wordt steeds erger naarmate er niet naar je geluisterd wordt. Dan vecht je door en je hebt er ook alle redenen voor. En als je dan niet krijgt wat je hebben wil, dan kun je in een formatie gewoon stoppen. Dan kun je zeggen dat je het echt hebt geprobeerd en dat het helaas niet is gelukt. Je kunt dat verkopen naar je achterban. Aan de inzet zal het niet liggen.
Maar is er iemand tevreden? Voelt het goed?
Stel dat we met elkaar zouden leren hoe je kloven kunt overbruggen? Hoe je conflicten kunt oplossen en impasses kunt doorbreken? Hoe zou de wereld er dan uit zien? Zouden we het niet snel met elkaar eens zijn en plezier beleven in de ontdekking dat we ontelbare mogelijkheden hebben om onze doelen te bereiken? Ons denkvermogen mag dan beperkt zijn, maar ons creatieve vermogen is echt oneindig.
Het begint en valt allemaal met de vraag of je er samen uit wilt komen. Of je ook een oplossing wilt waarmee iedereen tevreden is? Jij en de ander? Zonder toe te geven, zonder compromissen.
Zou die vraag gesteld zijn?
