Het klimaat verandert en dus moet er ruimte komen voor de rivier, bij ons is dat de IJssel. De ruimte is de hoogwatergeul Veesen-Wapenveld. Nooit van gehoord? Gebeurtenissen raken je pas wanneer je er mee te maken hebt. Wanneer het dichtbij komt.
Soms is leed ver weg en soms verborgen en heel dichtbij. Je ziet het niet direct. Mensen zijn hun land kwijtgeraakt. Moesten gedwongen verhuizen. Mensen die zich niet gehoord voelen. Het heeft impact. Dat geldt ook voor de mensen die het werk moeten uitvoeren en zich niet welkom voelen of bedreigd.
Om ruimte te geven aan al die emoties is een theaterstuk geschreven. Een prachtig project waarin de bewoners uit de regio meespelen (en ik ben één van de gelukkigen). Een initiatief van de Stichting IJsselhoeven. Het vertelt in zes scènes het verhaal van wat er gebeurde in dit gebied. Hoe de bewoners dachten, zich verzetten, accepteerden, berustten, verder gingen, verder moesten en hoe overheden en uitvoerders daarmee omgingen. Omroep Gelderland heeft er een mooie impressie van gemaakt. Klik hier.
Het is een verhaal over mensen, zoals jij en ik. Een verhaal waarin iedereen zich kan herkennen. De gebeurtenissen zijn voor iedereen anders, maar wie herkent niet het gevoel dat je hebt wanneer je iets wordt afgenomen of iets verliest wat je dierbaar was. Wanneer je je niet meer veilig voelt, of niet gehoord. Of wanneer je je zorgen maakt over de toekomst. Je wilt het graag anders, maar je kunt het niet veranderen. Er is strijd en die strijd gaat niet meer over het water.
In de voorstelling hoor je de stemmen van alle betrokkenen. Het raakt de harten van velen. Mooi om te zien dat door deze productie er begrip ontstaat voor beide kanten. Door het publiek, door onszelf. Het werkt helend. Er ontstaat ruimte. Niet alleen voor de rivier, maar ook voor ons. En in die ruimte is alles weer mogelijk.
Oftewel: ook al is het anders met de geul, we zijn wel samen. Bij de rivier. En we kunnen verder. Met een lach of een traan, de was wordt gedaan!
Download het gratis ebook: “Wat er is gebeurd kun je niet veranderen. Wel wat het met je doet!”
foto: Benno Wonink
