Het vriest en het kraakt in Nederland. Ik zit op een berg in Spanje en ben bezig met het schrijven van mijn bestseller. Haha, je hoort het goed. Of het dat wordt, is irrelevant. Het is het doel wat mij inspireert. Een goed doel voor mij. En een bestseller vind ik leuker om voor te gaan dan het schrijven van een boek waar ik er misschien 10 exemplaren van verkoop of weg geef. Ik ga voor goud. Tenslotte wil ik winnen. Ook als mediator. Waarom? Het voelt goed om te winnen. Niet van een ander overigens, dat is leuk in de sport. En ook niet ten koste van een ander, dat vervult voor geen meter. Nee, ik wil winnen. Mijn persoonlijke doelen halen. Iets doen waar ik heel gelukkig van word.
Wanneer ik mensen begeleid bij het oplossen van conflicten ga ik ook voor goud. En dat betekent dat ik ga voor een oplossing waarmee iedereen tevreden is. En dan voor de volle 100%. Dat is de lol. Dat geeft de ultieme vervulling. Voor mijn klanten en voor mijzelf! Dat is winnen met z’n allen. Hoe gaaf is dat! Je begrijpt dat ik het mooiste vak in de wereld heb. En het leuke is dat iedereen dit kan leren.
Laten we eens kijken naar de foto. Je ziet twee citroenen die ik gisteren van de boom heb geplukt. Welke is goed? Welke is fout?
Zeer waarschijnlijk maak je een keuze. Met die ene citroen is iets mis. Ik vond dat wel toen ik er naar keek. Zou deze wel goed zijn? Is deze citroen nog wel te gebruiken? Onbewust maakte ik al snel een keuze tussen de ene en de andere citroen. Eenvoudigweg omdat ik er zo over denk. Maar is er iets goed of fout aan die citroen?
Gaan we een stapje verder dan nodig ik je uit om te kijken hoe je naar mensen kijkt. Zijn er goede of slechte mensen?
Ik heb het niet over hoe mensen er uit zien, of over hoe mensen zich gedragen, hoeveel zij verdienen, of wat zij al dan niet doen of geleerd hebben. Het gaat ook niet om huidskleur of religie. Het gaat er over hoe je naar mensen kijkt. Mensen zoals jij en ik. Op het eerste gezicht lijken we zo verschillend en iedereen is echt uniek. Wat een groot wonder is dat!
Op het moment dat je bewust of onbewust mensen verdeelt in goede en slechte, dan handel je ernaar. Net als bij de citroenen. Je maakt een keuze. Die wel, die niet. En het lijkt zo logisch en vanzelfsprekend. Toch is het dat niet. Zou je een citroen weggooien wanneer je zou weten dat het gewoon een goede citroen is? Zou je een mens buitensluiten als je zou weten dat hij/zij gewoon een mens is? En dan zeg ik niet dat je het goed moet vinden wat iemand heeft gedaan, dat je het eens moet zijn met iemands religie of dat je iemands huidskleur aantrekkelijk moet vinden. Integendeel.
Wanneer je je bewust bent van alle oordelen en vooroordelen die je hebt, dan weet je ook dat dat niet goed voelt, dat dat direct afscheiding en eenzaamheid teweeg brengt. Is dat wat jij wilt? Wat ik wil? Wat iemand echt wil? Ik geloof er niets van.
Het is wel gemakkelijk dat wel. Maar het geeft je geen geluk en de vrijheid waar je behoefte aan hebt, klopt dat?
Tijd om verder te kijken dan datgene wat we goed of fout vinden. Compassie te hebben met de mens zelf. Dan ontmoeten we elkaar. Dan zijn we in staat om van alle citroenen limonade te maken.
We zijn hetzelfde en toch verschillend. Maar juist door het benadrukken van de verschillen zien we de overeenkomsten niet meer. Het is net als bij de twee citroenen.
If life gives you lemons, make lemonade!
PS: Op dinsdag 20 maart organiseer ik de masterclass (online): De kunst van transformatieve conflictoplossing. Gratis èn online. Doe jij mee? Klik hier voor meer info.
