De technisch directeur is met onmiddellijke ingang ontslagen bij Ajax.
Teleurstellende resultaten, supporters die zich tegen de club keren, een gestaakte wedstrijd tegen Feyenoord.... hoeveel heb je nodig?
Het klinkt als paniekvoetbal. Er moet iets gebeuren, want we verliezen teveel. En iemand moet daarvoor opdraaien.
Volgens de club "ontbrak het aan een breed draagvlak binnen de organisatie."
Is er iemand die hier wint?
Draagt dit bij aan vertrouwen en aan plezier in de sport?
Het is natuurlijk gemakkelijk om een zondebok aan te wijzen. Je stelt een daad. Je laat zien dat je er iets aan doet.
Het probleem lijkt even opgelost te zijn. En zo komen de mensen en gaan ze weer.
Wat is het probleem precies?
Natuurlijk weten we allemaal dat voetbal een spel is. Een spel dat je kunt winnen of verliezen. Je mag zelfs gelijk spelen.
Maar soms vergeten we dat het een spel is. We spelen niet meer. We moeten winnen, we mogen niet verliezen. We kunnen niet tegen verlies., zo lijkt het....
Er zijn teveel belangen, het gaat om zoveel meer, het is een business. En iedereen heeft vast de beste intenties om te winnen. Maar met goede bedoelingen is het nog niet lekker samen spelen. Zeker wanneer belangen conflicteren.
Verliezen is geen optie, ook al hoort het erbij. Het gaat er niet meer over.
Winnen of verliezen
Stel je verliest de wedstrijd met 3-0, hoe voelt dat?
Stel je wint een wedstrijd met 3-0, hoe voelt dat?
Overweeg dat de uitslag niet het probleem is, maar dat je last hebt van dat gevoel. Het voelt niet goed. Je wilt niet verliezen, je wilt geen verliezer zijn.
Maar ben je een verliezer of heb je de wedstrijd verloren met 3-0?
Denk daar gerust even over na. Het voelt heel anders wanneer je door hebt dat dat een wezenlijk verschil is. Dan besef je weer dat het om een spel gaat. En dat wie jij bent niets te maken heeft met de uitslag op een scorebord.
Dat maakt het spel ook zo leuk. Het is nooit saai. Juist omdat je kunt winnen en verliezen.
Het wordt overigens een stuk gemakkelijker wanneer je één tegenstander hebt. En niet de hele organisatie, de club, spelers, de RvC, een technisch directeur, scheidsrechters, noem maar op.....pfffff dan wordt het een heel ingewikkeld spel. Een spel dat je nooit kan winnen. Het is vechten tegen windmolens.
Misschien is het simplistisch gezegd, maar in de kern is het ook simpel. We vergeten dat. Wanneer het niet goed voelt dan ervaren we dat als een probleem dat opgelost moet worden. Dan leggen we de verantwoordelijkheid voor onze gevoelens buiten onszelf, omdat we niet weten hoe we dat anders kunnen doen. Hoe we de emotionele ballast die hoort bij verliezen kunnen oplossen.
Het lost niets op
Het is gemakkelijk om iemand als schuldige aan te wijzen die dan het veld moet ruimen. Een bekend fenomeen in de voetbalsport, maar eigelijk overal. Is het daarmee opgelost??
Wanneer je bang bent om te verliezen dan gedraag je je daarnaar. De gevoelens van onmacht en frustratie vertalen zich in een strijd. Een strijd die geen winnaars kent. Een (macht)strijd die je niet oplost door tegen spelers te zeggen dat ze nu echt moeten winnen.
En spelers lossen het ook niet op door te denken dat ze onder deze omstandigheden niet kunnen presteren.
In soortgelijke situaties doen we steeds hetzelfde. Ook al zijn de "poppetjes" anders. De geschiedenis herhaalt zich keer op keer.
In een dialoog tussen Einstein en Cruijff zou het gesprek aldus gaan:
Einstein:: "Het is waanzin om steeds hetzelfde te doen en een ander resultaat te verwachten"
Cruijff: "Ja dat klopt, maar je snapt het pas als je het door hebt."
En zo is het:) Het voetbalspel heeft zijn eigen spelregels. Voetballen is in de kern simpel, maar het is nog niet zo eenvoudig om het ook simpel te houden. En waarom zou je met je linker been schieten, als je gewend bent om altijd met rechts te schieten.
Utopie?
Het oplossen van conflicten kent andere regels dan het voetbalspel. Het vraagt een andere techniek.
Dat is te leren, wanneer je dat wilt. Leren schieten met links, zo noem ik dat. Iets anders dan wat je gewend bent te doen.
Waarom? Omdat je dan meer kansen hebt om te scoren en dus te winnen.
Geen compromissen, geen water bij de wijn, geen strijd anders dan de wedstrijd. Spelen met plezier, vol overtuiging gaan voor het resultaat en vooral te leren van alles wat er gebeurt. Vooral van je tegenstanders.
En als je dan verliest, dan kijk je elkaar recht in de ogen aan en zeg je: "Wow wat een gave wedstrijd, 3-0 verloren, maar het maakt niet uit, we deden het samen met het team, met plezier, vertrouwen. We hebben alles gegeven. Wat is het toch een mooi spel. En wat hebben we veel geleerd. En dan schud je je tegenstander een hand en bedank je voor de wedstrijd en alles wat je weer geleerd hebt."
Hoe zou dat zijn?
Utopie? Misschien, maar alles mooier dan paniekvoetbal!
PS. Gelukkig kun je steeds opnieuw beginnen. Altijd weer een nieuwe kans om te scoren. Wil je weten hoe je dat doet voor jezelf, je team of organisatie? vanharte@wel-com.nl
