Je kiest je familie niet, je hebt een familie. En soms ben je er heel gelukkig mee en soms helemaal niet.
Ik was altijd heel erg blij met mijn familie. Ik genoot van een onbezorgde jeugd. Lekker buiten spelen, sporten, een veilig thuis. Voor mij veranderde dat toen mijn vader ziek werd en overleed. Ineens kwam er een eind aan deze onbezorgdheid. Er gebeurde iets wat ik niet wilde, maar waar ik geen grip op had. Ik vond het onrecht en daar moest ik iets tegen doen. Ik vocht op mijn manier, maar er veranderde niets. De realiteit was precies zoals die was. En gek genoeg begreep ik dat ook wel. Je kunt de realiteit niet veranderen.
Wat er in Brussel is gebeurd kun je evenmin veranderen. Het zal je kind maar wezen die betrokken is. Die dader is of slachtoffer. Het kan zo maar in je eigen familie gebeuren. Je kiest er niet voor en toch gebeurt het. Je hebt er geen invloed op, ook al denk je misschien van wel. Ook al zou je dat willen. Niemand die jou om goedkeuring vraagt. Het gebeurt gewoon. Ook al vind je het niets. Toch wil je zo graag iets doen. Zo graag de dingen terugdraaien of veranderen. Gewoon omdat je van dat machteloze gevoel af wilt. Wie herkent dat niet?
Moet je lijdzaam toezien? Is er iets wat je kunt doen? Zou het helpen om tegen iemand te zeggen dat dit niet kan? Ik geloof het niet. Inmiddels ben ik er wel achter dat ik niet kan veranderen wat er is gebeurd , maar dat ik ook mensen niet kan veranderen. En eerlijk gezegd geeft dat ook rust. En vanuit die rust kan ik compassie hebben met mensen, alle mensen. En hen helpen oud zeer te helen.
Op 30 maart geef ik een gratis webinar over hoe je conflicten kunt oplossen in je familie, of daaraan kunt bijdragen. Je kunt je hier inschrijven wanneer je daarbij wilt zijn. Voor mensen die niet onverschillig willen zijn, niet willen vechten, noch willen vluchten. Voor mensen die verschil willen maken en begrijpen dat een ander dat niet voor jou gaat doen.
Download het gratis ebook: “Wat er is gebeurd kun je niet veranderen. Wel wat het met je doet!”
