“Wat ik ook zeg of doe, het is nooit goed!”
Gerard vertelt over zijn moeder. Zij is de 80 gepasseerd, woont nog zelfstandig, maar het gaat allemaal niet meer zo goed. Onlangs is zij gevallen, maar niets gebroken, wel ongemak en héél veel gedoe. Samen met zijn broers heeft hij van alles geregeld, maar moeder hangt bijna dagelijks aan de telefoon. Er is altijd wat. In een waterval van woorden beschrijft Gerard zijn gevoelens, de gebeurtenissen en hoe hij de oplossing ziet. Het lijkt op spaghetti. Alles door elkaar.
“Ik heb een baan! Ik kan niet de hele dag bij mijn moeder zijn! We hebben alles geregeld. Thuiszorg komt 4 keer per dag. Wat moet ik nog meer?”
Ik vraag Gerard wat het probleem is?
“Het probleem?” Gerard kijkt mij enigszins verbaasd aan. “Het is toch duidelijk! Wat ik ook doe of zeg het is nooit goed. We hebben nu vier keer per dag hulp voor mijn moeder geregeld, maar dan klaagt ze weer dat de thuiszorg niets doet en dat vier keer hulp per dag weer teveel is. Ik word er niet goed van. Dat is nou precies mijn moeder. Het is nooit goed!”
Ik zie zijn machteloosheid en frustratie. Hij houdt van zijn moeder, maar ondertussen kan hij zijn woede nauwelijks bedwingen. We praten samen verder. En in het gesprek wordt langzamerhand duidelijk dat de frustratie van Gerard niets te maken heeft met zijn moeder. Het zijn twee dingen. Je hebt spaghetti en je hebt saus.
Ik vraag Gerard of het klopt dat hij het nooit goed doet, dat hij als zoon gefaald heeft of tekort is geschoten? Is het iets wat zijn moeder heeft gezegd of is het hoe hij het hoort?
Een lastige vraag. Het lijkt zo duidelijk en toch is het dat niet. Onbewust heeft Gerard de opmerkingen van zijn moeder zo geïnterpreteerd. Langzamerhand wordt het Gerard helder. Zijn kant van het verhaal, zoals hij het heeft waargenomen. Hij realiseert zich dat dit ook zijn frustratie en gedrag naar zijn moeder heeft bepaald.
Het kwartje valt. Gerard lacht en is zichtbaar opgelucht: “Ik begrijp het! Ik zou pas volgende week naar mijn moeder gaan, maar ik bel haar vanavond! Ik heb wel iets goed te maken!”
De volgende dag laat Gerard mij weten dat het weer ok is. “Ik ben opgelucht. Het zit niet meer in de weg. Ik begrijp het nu. Ik heb een mooi gesprek gehad met mijn moeder en binnenkort gaan we samen op pad. Zij blij en ik ook! Nu kan het nog!” Niets is wat het lijkt! Wat een mooi vak 🙂
Wil je ook leren hoe je de angel er uit kan halen? De spaghetti van de saus kan scheiden? Zodat mensen zich weer vrij voelen en verbonden? Welkom in de TOPopleiding mediation & lifecoaching.
