Writer's Block en windmolens

WRITER’S BLOCK

De afgelopen maanden leed ik aan een “writer’s block”. Tegelijkertijd vocht ik tegen windmolens. Gedachten als: ik wil wel, maar….

WEERSTAND

 Herken je dit?

Ik wil wel stoppen met roken, maar….

Ik wil wel afvallen, maar….

Ik wil dit conflict wel oplossen, maar….

Ik wil wel schrijven, maar het heeft geen zin…

Ik wil wel, maar er komt geen vrede..

Ik wil wel, maar het lukt niet…

Het is gewoon weerstand. Je spreekt jezelf tegen. De bottom line is dat je het niet wilt. Zo was het ook met mij. Ik wilde niet schrijven. Ik had er gewoon geen zin in. En dan heb ik genoeg redenen en excuses om het niet te doen.

WAT ZIT ER ACHTER?

De toestand in de wereld raakt me enorm, de impact van maatregelen, de angst die lijkt te overheersen. Waar is de liefde? Waar is mijn liefde?

 Ik voelde me machteloos, onzeker en bang. Hoe kan ik anderen van dienst zijn wanneer ik zelf zit te dippen?

De wereld lijkt een ongrijpbare en onzichtbare vijand die ik niet kan verslaan. En toch is het wat ik wil en doe. Er moet iets gebeuren. Ik moet iets doen. Het is een gevecht tegen windmolens dat ik maar al te goed herken. 
 

Tja, geen lekkere plek om energiek anderen te inspireren met mijn stukjes tekst over vrede, vrijheid en verbinding. 

HOE KAN IK DEZE STRIJD STOPPEN?

Voor mij is het allereerst authentiek en eerlijk te zijn. Ik kan wel zeggen dat ik wil schrijven, maar de eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik het niet wil. Zo simpel is het.

Ik kan wel zeggen dat ik vrede wil, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik vecht tegen windmolens en zo de strijd in mij en de wereld om mij heen in stand houd. Het is gemakkelijker om te vechten dan het op te lossen. Kennelijk wil ik op dat moment geen vrede. Ontluisterend maar het is wat het is. Ook dat is simpel. 

Het lijkt alsof ik iets van een ander nodig heb.
 

Het liefst zou ik tegen iedereen willen zeggen en misschien wel schreeuwen: Joehoeeeeeee, we willen toch liefde??? Dit is toch geen liefde?! Waar is je hart??

Maar je begrijpt dat ik dan iedereen en alles veroordeel voor wat ik fout vind.

Einstein zei: “Het wegnemen van een vooroordeel is moeilijker dan het splijten van een atoom”

De uitgesproken standpunten, staan de eenheid en de verbinding waarnaar we verlangen in de weg. Maar ook de vrijheid om te kunnen zijn wie we willen zijn. Ieder voor zich.

Wanneer ik het anders wil voor mijzelf, dan begint dat bij mij. En dat is goed nieuws, dan kan ik tenminste ook iets doen en hoef ik niet te wachten op anderen of betere tijden.

JE HEBT EEN KEUZE

Soms vergeten we dat. Dan zit je vast in een patroon. Heel hardnekkig. Ik ook. Ik noem het dan een writer’s block. Dat klinkt wel aardig, alsof het daar over gaat. Niets is wat het lijkt. De angst om te falen, om niet goed genoeg  te zijn, om te verliezen…. Het houdt me op de plek waar ik niet wil zijn.

 Gelukkig kan ik opnieuw kiezen. Wat wil ik echt? Wat wil ik het liefste? Wie wil ik zijn en wat is er dan mogelijk?

 Ik kies voor een ander verhaal. Ik ben er klaar mee. Klaar met het uitstelgedrag, klaar met “klein en onzichtbaar” te zijn. Klaar met het drama in mij. Klaar met alle redenen en excuses om te stoppen. Om niet te schrijven. Om niet te delen. Om het leven aan mij voorbij te laten gaan. Om niet voluit te hoeven gaan. Te doen alsof ik er te oud voor ben. Alsof ik niet goed genoeg bent. Haha. Niets is wat het lijkt.
 

ALLES IS MOGELIJK

Er is genoeg te doen en alles is mogelijk.

Dus ik ga weer schrijven, elke week een stukje.

Ik ga de podcasts, die ik al heb opgenomen, delen. Elke maand één en misschien meer.

Niemand die het hoeft te lezen, niemand die er iets mee moet, niemand die hoeft te veranderen. Gewoon omdat ik dat zelf wil. 

Wanneer ik het anders wil dan begint dat bij mij. Toch lekker om dat weer te beseffen. Liefde voor mij is een keuze. Liefde in actie maakt verschil.
 

Ondertussen vergeef ik alles en iedereen voor wat ik fout vind. En vooral mijzelf.

 Ik kies voor compassie met mijzelf en iedereen op deze planeet.

Ik kies voor liefde boven angst.

Ik hoef niets te doen, niets te weten.

Ik ben goed genoeg net als jij.

Ik ben een andere jij.

Wij zijn.

LIEFDE

in alle kleuren en verscheidenheid.