Soms lijkt het duidelijk. Je hebt afgesproken met je team om om 10.00 uur te vertrekken en een paar teamleden (eigenlijk altijd dezelfden) komen te laat. Je bent geïrriteerd, maar je kunt ook niet zonder hen vertrekken.
“We hebben een afspraak gemaakt en zij komen altijd te laat. Ik word er knettergek van.”
Regelmatig kom ik dit tegen in de praktijk. Mensen die hun afspraak niet nakomen. In de sport of voor een vergadering. Het zijn altijd dezelfden. Je probeert van alles om dit te veranderen. En soms lukt dit, maar vaak niet. Je zucht een keer, je haalt je schouders op en je gaat verder. Maar het wordt er niet leuker op en zo maar ineens dan barst de bom en ben je er helemaal klaar mee.
“Het was toch duidelijk, waarom doen zij dit?”
Je komt in een lose-lose situatie. Zij er uit of ik er uit, zo kun je niet samenwerken. Toch is het niet wat je echt wilt. Het is een uiting van onmacht. Het liefst wil je samen, maar het werkt niet.
Hoe los je het op? Dat is de grote vraag. Zit het in de afspraak die je hebt gemaakt? Mijn ervaring is dat dat niet het punt is. Ik herinner mij de tijd dat ik nog als advocaat werkte en zag dat afspraken die je vastlegt in overeenkomsten aan de ene kant duidelijk lijken te zijn, maar anderzijds een voer van discussie oplevert wanneer iemand zich niet aan de afspraken houdt. Dan is het ineens niet meer zo zwart-wit. Dan is het onduidelijk. Dan was het niet de bedoeling, dan zijn er ineens heel veel redenen en argumenten waarom je je niet aan de afspraak hoeft te houden.
Gaat het om de afspraak zelf of speelt er meer? Waar gaat het echt om? Dat is interessant, want als je dat begrijpt, dan is er zoveel meer mogelijk dan de enkele discussie over wie gelijk heeft over welk issue dan ook.
Ik vroeg het aan de captain van het sport team. Hij zei: “Ik ben geïrriteerd en dat heb ik hen ook laten weten. Daarmee heb ik toch gedaan wat ik kon?” Ja en toch ook nee. Ik vroeg door en zo viel langzamerhand het kwartje. “Eerlijk gezegd doe ik altijd alsof ik het wel ok vind, maar ik ben gewoon boos. Ik verwacht dit niet van mijn vrienden. Maar ik zie nu ook in dat ik het persoonlijk maak, dat ik denk dat mijn teamgenoten, mij niet belangrijk vinden, dat ik niet belangrijk ben. Dat voelt inderdaad niet goed. Maar ik begrijp nu dat dat niet van hun is, dat dat mijn eigen gedachten zijn. Mijn oordelen en veroordelingen. Ik had het niet door. Nu zie ik wat ik anders kan doen. Ik vind nog steeds dat zij op tijd moeten zijn en hun afspraken moeten nakomen. Maar ik voel nu dat ik een keuze heb. Ik kan geïrriteerd op hen wachten, ik kan vertrekken. Het is geen issue meer. Heel bevrijdend”.
Een winnend team begint bij jezelf en samen win je!
Wil jij ook een winnend team? Op het sportveld of op je werk? Sluit dan op 27 juni aan bij onze speciale training TEAMSPIRIT! Jij gaat in 6 maanden tijd zowel on- en offline aan de slag om van jouw team een TOP team te maken. Gegarandeerd succes!
