Het is zo gemakkelijk om een oordeel te hebben over wie dan ook. Het is ook menselijk. We delen en verdelen de wereld in landen, hokjes, bevolkingsgroepen, religies, mannen, vrouwen etc. En zodra we verdelen, verdelen we ook de liefde. We denken in goed en fout, in beter en slechter. Ook gewoon menselijk. Het is de dualiteit in onszelf wat ons verdeelt.
Pascale de Kan is advocate en behartigt de belangen van velen. Mensen die bij voorbaat al veroordeeld zijn. Wat kun je doen in een situatie die hopeloos lijkt?
Pascale:
“Gisteren heb ik op het punt gestaan een rechter te wraken wegens vooringenomenheid. Hij had zijn oordeel al klaar voordat iemand iets gezegd had. Gelukkig heb ik het niet gedaan en een andere keuze gemaakt.
Mijn cliënte pakte mijn hand en ik hield haar vast. “Ik ben er voor je” was de boodschap die ik gaf. Ik probeerde de rechter nog te overtuigen van zijn ongelijk, maar dat was vergeefse moeite, wist ik eigenlijk op voorhand.
Ik bleef kort bij mijn cliënte, in verbinding met haar en wist dat wat de uitkomst ook was, de verbinding het verschil maakte. Na afloop spraken we niet meer over de uitspraak. Die is wat het is. Ze vroeg me of ik haar af en toe eens wilde bezoeken als ze weer vrij was.
In de kern was ze een jonge angstige vrouw, met een groot trauma, overgehouden aan de oorlog in Bosnië. Ze is in een kelder geboren en kreeg op haar 13e een kind. Ze heeft dingen gezien die een kind niet hoort te zien.
Zij heeft gewoon iemand nodig die tegen haar zegt: “Ik begrijp je, het is goed. Ik ben er voor je”. En die iemand wil ik graag zijn.
De rechter sprak een andere taal en dat is achteraf ook prima. Hij doet wat hij doet vanuit zijn overtuiging. Mijn cliënte en ik namen een andere afslag. Samen. We omhelsden elkaar en het was goed.”
Wil je ook iemand zijn die verschil maakt? Ongeacht je beroep of achtergrond? vanharte@wel-com.nl
