Iemand heeft een probleem. Je reikt van alles aan, je geeft adviezen, maar er is geen beweging in te krijgen. Voor je het weet trek je aan een dood paard. Volgens mij herkennen we dat allemaal. Ik in ieder geval. Toen ik eind jaren ’90 met mediation begon en aan het ontdekken was hoe ik mensen effectief kon helpen, was ik vaak ineffectief. En ik had het helemaal niet door. In mijn enthousiasme voor het vak was ik hard aan het werk. Tenslotte had ik een fantastisch product dat heel veel geld en energie bespaarde. Een product dat bijdraagt aan vrede, veiligheid. Wie wil dat niet? Maar hoe breng je dat, zodat mensen het ook echt willen hebben? Dat is nog niet zo eenvoudig. Voor je het weet ben je aan het overtuigen, weet je wat goed is voor een ander, je domineert, je manipuleert en bent verbaasd dat het niet lukt. Ook mediators zijn gewone mensen. Wat maakt het verschil? Hoe bereik je je doel? Voor mij is het allereerst te stoppen met duwen of trekken. Niemand die bij mij aan tafel hoeft. Dat geeft vrijheid, allereerst voor mijzelf. En in die vrijheid is er ruimte waar je de mogelijkheid hebt om te vragen: Wil jij een oplossing waar jij tevreden mee bent? En wanneer je daartegen ja zegt, dan ben ik er voor jou. Dan hoef ik niet te trekken of te duwen. Dan gaan we samen, zijn we partners. Dan bereik ik met minder moeite heel bijzondere resultaten die mij elke keer weer opnieuw vervullen. Het is de kunst en kracht van transformatieve conflictoplossing.
Wil je kennismaken met deze methodiek? Kom dan 20 mei naar de TOP1day. Ontdek, ervaar en pas toe. Voor vrijheid en verbinding. Niet omdat het moet maar gewoon omdat het mogelijk is.